– Τι με θες; Αφού είμαι όλο πληγές.
– Θα στις γιατρέψω τις πληγές.
– Έχω πολλά σημάδια.
– Θα στα φιλήσω τα σημάδια.
– Πονάω παντού.
– Θα σε φροντίσω να περάσουν οι πόνοι.
– Κλαίω συχνά.
– Θα στα πίνω εγώ τα δάκρυα, θα τα κάνω γέλια.
– Φοβάμαι τις αγκαλιές.
– Θα σε αγγίζω προσεκτικά.
– Και οι εφιάλτες;
– Θα σου κρατάω το χέρι όλα τα βράδια μέχρι να τους διώξουμε.
– Κι όταν φοβάμαι;
– Μαζί θα πολεμήσουμε τους φόβους σου.
– Κι όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ;
– Θα σε νανουρίζω.
– Κι όταν με πιάνει πανικός;
– Θα σου λέω «Εγώ είμαι εδώ».
– Τι θα κάνω;
– Τι θα ΚΑΝΟΥΜΕ.
– Πώς θα τα καταφέρω;
– Θα τα ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ.
– Νιώθω γερασμένη.
– Είσαι το κοριτσάκι μου.
– Μα τα προβλήματά μου…
– Τα προβλήματά ΜΑΣ.
– Πώς θα σωθώ;
– Θα μπω εγώ μπροστά σου να αποτρέψω το χαμό.
– Και για όλα αυτά τι αντάλλαγμα θες;
– Να με αφήσεις να σε αγαπάω.
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…
