Η άγρια ομορφιά του γάμου
Η ημέρα του γάμου αποτελεί αναμφισβήτητα μία ιδιαιτέρως ξεχωριστή στιγμή τόσο για το ζευγάρι που παντρεύεται, όσο και για τους οικείους του. Καλοντυμένοι άνθρωποι, φώτα, μουσική, χορός, χαρά, συγκίνηση, γέλια, δάκρυα και ένας σωρός από συναισθήματα φιγουράρουν στα φωτογραφικά άλμπουμ και στολίζουν τις κορνίζες του σπιτιού, αποτυπώνοντας τη μεγάλη αυτήν ημέρα. Τι συμβαίνει όμως όταν πέφτει η αυλαία πίσω από κλειστές πόρτες του ζευγαριού;
Σίγουρα ο γάμος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Συχνά ακούμε τη φράση: «Ο έρωτας περνάει από το στομάχι», όμως κανείς δεν αναφέρει πως πολλές φορές θα σου κάτσει πολύ βαριά. Είναι γεγονός πως θα βαρυστομαχιάσεις. Θα χρειαστεί να καταπιείς τη γλώσσα σου για να μη μιλήσεις, για να μην εξωθήσεις τα πράγματα στα άκρα. Η συμβίωση δε θα ‘ναι πάντα τόσο ομαλή, προφανώς, αν το καλοσκεφτείς, ούτε τον εαυτό μας δεν αντέχουμε κάποιες στιγμές, πόσο δε τον άλλον άνθρωπο. Ακόμη και αν είναι ο άνθρωπος μας, ακόμη και αν τον ερωτευτήκαμε και τον επιλέξαμε αβίαστα εμείς οι ίδιοι.
Ο καθένας μας καλώς ή κακώς κουβαλάει τα βιώματά του, τις λεγόμενες βαλίτσες του, τις ανασφάλειες, τους φόβους και τους θυμούς του. Η προβολή αυτών στον άλλον είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Όσο και να δουλεύεις με τον εαυτό σου, όσο και να προσπαθείς, κάπου θα ξυθεί μια πληγή του παρελθόντος, κάπου θα βρεθεί μια χαραμάδα και θα ξετρυπωθεί το θηρίο από μέσα σου.Αν είσαι τυχερός και το συνειδητοποιήσεις εγκαίρως τότε έχει καλώς. Στο χέρι σου είναι να το διορθώσεις. Να το ισιώσεις το καράβι σου, μόλις το δεις να στραβοτιμονιάζει.
Ένας γάμος όσο σκληρός και άγριος να φαντάζει στα μάτια σου κάποιες φορές, δεν παύει να έχει μέσα του ομορφιές που δεν εξαγοράζονται με τίποτα στον κόσμο. Τα τρία : «Α»! Αγάπη, αποδοχή και αγκαλιά. Όταν έχεις αυτά τα τρία, είναι λες και έχεις κερδίσει τον τυχερό λαχνό. Σκέψου την ευχή που μας δίνουν οι γιαγιάδες πριν παντρευτούμε: «Καλό τυχερό να έχεις παιδάκι μου!». Πόσο δίκιο έχουν τελικά!
Η συντροφικότητα, η ασφάλεια , η κατανόηση και το νοιάξιμο που μας παρέχει ο γάμος ή η συμβίωση αν θέλεις, αποτελεί τροφή για την ψυχή μας. Όταν η χαρά για τα κατορθώματα του συντρόφου σου μοιράζεται, γίνεται περηφάνια. Δίπλα σε κάθε «πονώ», υπάρχει ένα σε «συμπονώ», σε «νιώθω», σε «καταλαβαίνω» και έτσι ο πόνος γλυκαίνει, καταλαγιάζει και στο τέλος υποχωρεί.
Υπάρχουν καλές και κακές μέρες, υπάρχουν χαμόγελα, υπάρχουν σιωπές, καβγάδες και αγκαλιές που φτάνουν ως το κόκαλο. Ναι, θα μου πεις: «Ένας στους δύο χωρίζει, εγώ θα τα καταφέρω;». Μαζί θα τα καταφέρετε. Το «μαζί», είναι η λέξη κλειδί. Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα. Μαζί στη χαρά και στη λύπη. Αυτό το «μαζί», το δικό σας «μαζί» μπορεί να στραπατσαριστεί, μπορεί να πληγωθεί, αλλά είναι ικανό ν’ αναστηθεί και ν ‘αναστήσει δύο ανθρώπους που το πιστεύουν με όλη τους τη δύναμη.
Υπομονή, επιμονή και πίστη στη μεγαλύτερη αξία, στο πιο υπέροχο συναίσθημα, στην αγάπη! Και να θυμάσαι, ο γάμος είναι σαν το ηλιοτρόπιο, χρειάζεται φως για ν’ ανθίσει και να βγάλει σπόρους… Χρειάζεται αλήθεια και παράλληλη κατεύθυνση προς το φως.
Σολάκη Μοσχούλα
