Γεμίζει η μέρα με ήλιο,
λουλούδια ανοιξιάτικα, η ατμόσφαιρα
μουσική και χαρά και φως.
Κι όταν βραδιάζει, αγαλλίαση στον ουρανό.
Ελεύθερα τ’ αστέρια, χρυσόσκονη κι ανάσες.
Κι εκείνα, να μου χαρίζουν το πιο γλυκό νανούρισμα.
Πέπλο προστασίας γίνεσαι, κι όλα, αγκαλιά.
Όταν έρχεσαι, μου δίνεις κίνητρο να ελπίζω.
Εύη Μαυρογιάννη
Ήρθε η ώρα του εγωισμού, μάγκα μου. Ή της χιλιοτσακισμένης περηφάνιας. Ή της παραμελημένης αξιοπρέπειας. Ή όπως θέλεις πες το και δε […]
Έκανα ένα λάθος, θέλησα να εντάξω την αγάπη μας στο μάταιο τούτο κόσμο. Θέλησα να της δώσω όνομα και υπόσταση, να μάθουν […]
Σάββατο απόγευμα… Κάπου, κάποιος χάνεται σε καλοκαιρινά ηλιοβασιλέματα, κάποιος άλλος υπομένει σε ανήλιαγα υπόγεια, κάποιος ελπίζει να απελευθερωθεί απ΄τα δεσμά του, κάποιος […]
Ήρθες και τα’ κανες όλα άνω κάτω. Άλλαξες σειρές, προτεραιότητες, συναισθήματα, προγράμματα. Σ’άφησα να το κάνεις. Ενώ δεν «έπρεπε» σ’άφησα να εισβάλεις […]
