Προχώρα, μη σταματάς. Συνέχισε!

Δε χωράς πουθενά, έ; Νιώθεις ότι πνίγεσαι, ότι τα ‘χεις χάσει τελείως και δεν αντέχεις; Η μία απόρριψη διαδέχεται την άλλη και οι απογοητεύσεις στήνουν χορό γύρω σου και ‘συ στη μέση, νιώθεις σαν τη μικρή Ελένη που δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της.

Σε κούρασαν οι σχέσεις με παρασκήνιο, οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους και ψάχνουν να το βρουν στη δική σου. Υπάρχουν φορές που το μέσα σου είναι τόσο άδειο, ουρλιάζει από μοναξιά και το κενό αυτό δε γεμίζει με τίποτα.

Γκρεμίστηκες απ’ τα θεμέλια, ο κόσμος σου ράγισε και τρίζει. Φοβάσαι… είναι λογικό να φοβάσαι. Το πέπλο της θλίψης σκεπάζει τις νύχτες σου. Όχι δεν κλαις πια, έχουν στερέψει τα δάκρυα από τα μάτια σου. Έχεις θυμώσει με όλους, μα πιο πολύ απ’ όλους με τον ίδιο σου τον εαυτό, που δε βάζει μυαλό επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τα ίδια αυτοκαταστροφικά λάθη.

Σε πουλάς πολύ φθηνά, ανέβασε επιτέλους την τιμή σου. Στρέψε το βλέμμα στον καθρέφτη σου και δες επιτέλους ποιος πραγματικά είσαι! Κέρνα ένα ποτό την πάρτη σου και καθίστε να τα βρείτε. Ό,τι έγραψε, έγραψε!

Πάρ’ τε το αλλιώς αυτήν τη φορά. Κάντε μία επανεκκίνηση. Έναν επαναπροσδιορισμό εφ’ όλης της ύλης.
Το παρελθόν έχει περάσει, το παρόν είναι εδώ, ας παλέψουμε οπλίζοντας τον εαυτό μας με τα καλύτερα εφόδια. Μη σταματάς, σήκω πάνω και συνέχισε!

Μοσχούλα Σολάκη