Σαν φωτογραφικός φακός
Αυτό που μένει και ξεχωρίζει είναι η μοναδικότητα όσων ζούμε. Μια στιγμή που δε θα ξαναέρθει ποτέ. Μια ζωή που δε θα γυρίζει πίσω. Ένα χάδι που δε θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο.
Ό,τι περνάει φεύγει. Πότε δε γυρίζει πίσω και όσο κι αν θέλουμε να το φανταζόμαστε ίδιο με αυτό που πέρασε, γελιόμαστε, δεν είναι. Οι στιγμές, οι ώρες, οι χαρές που ζούμε είναι για μια φορά μόνο.
Ό,τι άλλο σου τις θυμίζει είναι ρωγμές. Δεν υπάρχει επανάληψη στο χρόνο. Είναι οι επόμενες, είναι νέες. Όχι ίδιες. Τίποτα δεν είναι ίδιο με αυτό που περνάει.
Γι’ αυτό συλλέγω στιγμές. Θέλω να κρατάω στη μνήμη μου τα χαμόγελα που μου χάρισε κάθε πλάσμα της ζωής μου. Τα μάτια μου σαν φωτογραφικός φακός απαθανατίζουν αυτό που μου υπόσχονται και το φυλακίζω μέσα μου. Μπλοκάρουν σαν αυτοκίνητα μέσα στο μυαλό μου οι φιγούρες, και οι φωτογραφίες που αποτύπωσα, με κοιτούν, με μαγεύουν και με συντροφεύουν.
Τις στιγμές πρέπει να τις ζεις όταν σου έρχονται ουρανοκατέβατες. Χωρίς αναβολή. Αύριο δεν υπάρχει στο τώρα. Ό,τι αφήνεις να περνάει, χάνεται. Δε θα υπάρξει άλλο. Με όση μαεστρία κι αν κοιτάξεις να το χτίσεις ξανά, δε θα είναι σαν κι εκείνο που άφησες να γίνει παρελθόν.
Το μοναδικό είναι ‘’ΕΝΑ’’. Δεν μπορείς να το βάλεις σε καλούπια. Δεν μπορείς να το φτιάξεις, ούτε να το μεταλλάξεις. Το λέει και η λέξη: “Μοναδικό”.
Κατάλληλες συνθήκες δε θα υπάρξουν ποτέ. Γι’ αυτό μην αναβάλλεις τίποτε. Το τώρα μόνο αξίζει, άρπαξε την ευκαιρία και άσ’ το να σε μαγέψει.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
