Κάποτε θα έρθω να σε βρω. Χρόνια ετοιμάζω τα λόγια μου. Ξέρω τι θα σου πω. Έκανα και πρόβες στον καθρέφτη. Μα, τι λέω; Αποκλείεται να αρθρώσω λέξη όταν σε αντικρίσω. Κάτσε μην το βάλω και στα πόδια! Ειδικότητά μου να τα θαλασσώνω κάθε φορά που είμαι ένα βήμα πριν την ευτυχία! Σφραγίζουν τα χείλη μου, τρέμουν τα πόδια μου και δεν ακούω την καρδιά μου τι θέλει. Οπισθοχωρώ ηττημένη, επειδή ακόμη δε βρήκα το θάρρος να κυνηγήσω όλα όσα ποθώ.
Έχω κι εγώ τις παραξενιές μου ή τις αδυναμίες μου. Θαυμάζω αυτούς που είναι σίφωνες στη ζωή τους τολμάνε. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμά τους. Τουλάχιστον δε μένουν άπραγοι. Κυνηγούν τα θέλω τους.
Ενώ εγώ ακόμη διορθώνω τις λέξεις στις επιθυμίες μου.
Κάποτε θα έρθω να σε βρω. Να σου πω όσα δεν τόλμησα τόσα χρόνια. Όσα τα τύλιγα σαν κουβάρι. Μάζευα και μάζευα ώσπου κάποια στιγμή ένιωσα να πνίγομαι. Θέλω να τα ξετυλίξω, να τα απλώσω όλα μπροστά σου. Συναισθήματα αγάπης, αγωνίας, πόθου, ενοχής. Όλα να σου τα δείξω, να σου το πω.
Θα έρθω, να το θυμάσαι. Ένα τσακ περιμένω να πάρω θάρρος και θα με βρεις να στέκομαι μπροστά σου. Άσε, δε με βλέπω να έρχομαι. Πάλι κουβάρι έγιναν τα πάντα μέσα μου… ίσως κάποτε όμως, τολμήσω να έρθω να σε βρω. Ίσως.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
