Τσέκαρα τους ανθρώπους… Ειδικά αν ήταν να τους δώσω την καρδιά μου. Ήμουν πρώτα σίγουρη ότι τη θέλουνε και δε θα την πετάξουν στα σκουπίδια. Τι κατάλαβα; Και στα σκουπίδια την πέταξαν και νόημα δεν είχε. Ίσως φταίει ότι πάντα θεωρούσα απ’ την αρχή ότι ο άλλος δεν ήταν συμβατός μα με κέρδιζε η επιμονή του. Δίχως να σκεφτώ ότι απλά τους ιντρίγκαρε το όχι μου. Η άρνηση τους πείσμωνε κι όχι εγώ. Όπως και να ‘χει εγώ τσέκαρα και μέσα μου ήξερα πού θα καταλήξει.
Ναι, έχεις δίκιο. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα καταλήξει και κανείς δεν μπορεί να σου δώσει εγγυήσεις. “Τι ζητάς εσύ;”, μου είπαν πολλοί. “Ήθελες να παντρευτείς με τον τρόπο που δοκίμασες;” Να απαντήσω; Όχι! Το νυφικό και τα τιαύτα δεν ήταν ποτέ το ζητούμενό μου. Ένας άνθρωπος που θα προσπαθεί εξίσου ήταν ο πόθος μου. “Θέλεις δηλαδή, το για πάντα;”, μου είπαν, κοιτάζοντας με περιπαιχτικά. Ναι! Ναι θ’ απαντήσω σε αυτό. Το για πάντα για μένα είναι στόχος. Είναι όλη η πρόκληση από τη στιγμή που διαλέγεις κάποιον άλλον. Πριν γελάσετε ειρωνικά ή μου πείτε πως πιστεύω στα παραμύθια, εγώ θα σας ρωτήσω, μέσα του βαθιά, τελικά, αυτό δεν επιδιώκει ο άνθρωπος; Να βρει έναν συνοδοιπόρο; Χλευάστε με ελεύθερα. Μέσα σου κι εσύ το ίδιο θέλεις. Το ξέρεις! Ποιο το νόημα αλλιώς να γυρνάς από κρεβάτι σε κρεβάτι, αν δεν ψάχνεις κάτι να βρεις:
Τώρα, αφού σου αντέστρεψα τις ερωτήσεις, θα σου αναλύσω πώς εννοώ εγώ το για πάντα. Έχεις δίκιο θα σου πω, αρχικά. Εκ των πραγμάτων, κανένας δεν μπορεί να δώσει εγγυήσεις. Ούτε κι εγώ φυσικά! Δοκιμάζεις και είτε κερδίσεις, είτε χάνεις. Λάθος! Δε χάνεις. Μαθαίνεις! Στο τέλος όλα εμπειρίες είναι, απ’τις οποίες μαθαίνεις τι θες αλλά και τι δε θες. Τι δεν πρόκειται να ξανανεχτείς. Μην υποτιμάς το “δρόμο” που διανύεις με κάθε άνθρωπο. Ίσως είναι ο δρόμος που σε “φτιάχνει” κομμάτι – κομμάτι για να είσαι έτοιμος όταν θα φανεί ο άνθρωπός σου. Αν σου αναλύσω λοιπόν πώς νιώθω εγώ μέσα μου το για πάντα, θα σου πω ότι δεν είναι ούτε το για πάντα το ζητούμενό μου και καμία υπόσχεση δε θέλω. Ένα μυστικό θα σου πω. Κάθε φορά που ακούς υποσχέσεις, βάλε τα πόδια σου στην πλάτη και τρέξε μακριά. Μη μου πεις “θα σ’ αγαπώ για πάντα”. Σε παρακαλώ, μη μου το κάνεις αυτό. Αν έχεις μπέσα, απλά, μη!
Αν έχεις σκοπό να μείνεις για πάντα, άσε τα λόγια και κάνε πράξεις και προσπάθειες να κρατήσει αυτό, όχι για πάντα, αλλά για όσο περισσότερο μπορείς και θες. Όσο θέλουμε, αντέχουμε και μπορούμε. Κι ας κρατήσει για δύο χρόνια ή έστω για έναν. Αλλά μην έρθεις με βαρύγδουπες δηλώσεις για ένα βράδυ, για ένα μήνα ή για έξι. Ό,τι στη μέση παρατάς, είναι ό,τι δε θέλησες πολύ! Απλά κάνε ξεκάθαρα τα θέλω σου απ’ την αρχή.
Νένα Μπατσκίνη
