Κολλημένη με το παρελθόν μου
Και όλο έψαχνα και έψαχνα το άλλο μου μισό. Και όλο έσκαγαν δεξιά και αριστερά κάποιες περιπτώσεις, που δεν άξιζε ο χρόνος που σπαταλούσα μαζί τους. Μα βρέθηκε και ένας άνθρωπος ξεχωριστός, που ήθελε να με γνωρίσει καλύτερα. Και ‘γω η ανόητη, του άνοιξα την ψυχή μου. Του είπα τα περισσότερα που είχα στην καρδιά μου. Μιλούσα με τόσο πάθος για το παρελθόν μου που σε ένα σημείο απόρησε που ήταν μαζί μου.
Σηκώθηκε και ευγενικά μου ζήτησε συγνώμη. Έπρεπε είπε να πάει σε μια έκτακτη δουλειά. Απόρησα, γιατί ένιωθα πως τελικά ήταν εκείνος ο ένας, ο μοναδικός. Λίγο πριν φύγει, με κοίταξε στα μάτια και με ειλικρίνεια μου είπε: “όταν συμφιλιωθείς με το παρελθόν σου, τα ξαναλέμε. Όταν σταματήσεις να μιλάς για τις παλιές σου αγάπες, κάπου εδώ γύρω θα είμαι. Δε θέλω να έχω μέτρο σύγκρισης με κανέναν. Άδειασε από μέσα σου όλα όσα σε έχουν τραβήξει πίσω και ίσως τότε τα ξαναπούμε”. Μου γύρισε την πλάτη και έφυγε. Με τα μάτια μου καρφωμένα επάνω του, άρχισα να υπολογίζω τα λόγια του. “Δε βαριέσαι, ακόμη ένας περίεργος”, μουρμούρισα.
Ο εποχές γύρω μου άλλαζαν και εγώ αναρωτιόμουν γιατί ήμουν ακόμη μόνη. Μα τα τελευταία του λόγια συνέχισαν να είναι καρφωμένα στο νου μου. Γιατί να μου μιλήσει έτσι; Μήπως τελικά είμαι ακόμη κολλημένη με το παρελθόν μου; Μήπως όποια συζήτηση και να ανοίξω, γυρίζω πάντα στα παλιά;
Και περνούσαν οι μήνες και άρχισα να αλλάζω. Να καταλαβαίνω πλέον πως η ευτυχία μου είναι στο παρόν μου. Σταμάτησα να ψάχνω απεγνωσμένα τον πρίγκιπα. Άρχισα να ζω για μένα. Πέταξα τις προηγούμενες αναμνήσεις μου. Συνειδητοποίησα πως τις είχα δώσει μεγάλη αξία. Τράβηξα μια νέα πορεία με πρωταγωνιστή εμένα και τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Ούτε περνούσε από το μυαλό μου πως κάποτε θα ξαναερωτευτώ… ώσπου βρέθηκε ξανά μπροστά μου. Εκείνος. Και πλέον, εγώ, ήμουν έτοιμη να αφεθώ ολοκληρωτικά στον έρωτά του.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.