Κράταγα αγκαλιά όλα τα όμορφα λόγια σου, το βράδυ τα σκέπαζα και κοιμόμουν μαζί τους. Χρωμάτιζαν τα όνειρά μου με τα δικά σου χρώματα. Άλλαζαν, μέχρι που τα λόγια σου έγιναν δικά μου όνειρα. Πόσο ευτυχισμένη ήμουν, Θεέ μου! Είχα κοινά όνειρα μαζί σου. Κάθε μέρα σε ερωτευόμουν περισσότερο. Κάθε […]
Daily Archives: 14 Νοεμβρίου 2020
6 posts
Νέο κλείσιμο των πάντων αλλά πώς ξεχνάς το προηγούμενο; Το μυαλό θυμάται λεπτό προς λεπτό κάθε ημέρα, συναίσθημα και αποτέλεσμα. Όμως αυτή τη φορά, τα πράγματα δυσκόλεψαν κατά πολύ. Μάσκες παντού. Πρόσωπα καλυμμένα, μάτια όμως φανερά, γεμάτα δυσφορία, θλίψη, πανικό και παράδοση… Μοναξιά και μοναχικότητα έγιναν –αναγκαστικά- έννοιες ταυτόσημες. Με […]
Ανήκει σε αυτούς που εργάζονται στο κομμάτι της εκπαίδευσης και εξαιτίας των μέτρων δουλεύει από το σπίτι. Προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερη δουλειά, αν και πρακτικά είναι πολύ δύσκολο. Το σύστημα της Τηλέ-εκπαίδευσης μοιάζει να καταργεί το ρόλο του δασκάλου, ο οποίος φυσικά δεν αμφισβητείται γιατί τότε δε […]
Έχω ξαπλώσει και προσπαθώ να χαλαρώσω μπας και με πάρει ο ύπνος. Ξέρεις, αυτή εδώ είναι η πιο επικίνδυνη ώρα της ημέρας, γιατί ξεπηδούν από το μυαλό μου σκέψεις και αλήθειες που τις υπόλοιπες ώρες της μέρας κρατιούνται δαμασμένες από ένα σωρό αναστολές. Τώρα λοιπόν, πάνω που πέφτει η συνείδηση […]
Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν στεναχωρήσει. Άλλοι μας έχουν πληγώσει και κάποιοι μας έχουν αδικήσει. Και τι κάνουν ορισμένοι γι’ αυτό; Απλά τους μισούν, λένε. Και ακούω τη λέξη μίσος και δεν μπορώ να τη διαχειριστώ. Δεν είναι στη φύση μου να μισώ. Δε θέλω, πώς αλλιώς να […]
Σκοτείνιασαν τα μέσα μου. Βράδιασε στην ψυχή μου, σαν μέρα που έχασε το φως της και νύχτωσε – δύοντας ο ήλιος της. Το σκοτάδι άπλωσε το μαύρο του χρώμα και με κύκλωσε, ορθώνοντας τείχη ψηλά γύρω μου που μοιάζουν ανυπέρβλητα. Ο απόηχος του κόσμου ίσα που φτάνει στα αυτιά μου […]