Το ταξίδι μου

Γεροχρόνε, τι μου κρύβεις; Τι όμορφες και άσχημες στιγμές μου φυλάς; Θα βαδίσω αυτόν το δρόμο μοναχός; Θα βρω τον ένα άνθρωπο που όλοι μας αναζητάμε; Μήπως, θα τον βρω και θα τον χάσω μέσα από τα χέρια μου;

Γιατί παίζεις με φύλλα κρυμμένα; Εγώ πάντα ήμουν ειλικρινής. Ποτέ δε σε ξεγέλασα. Ποτέ δε σε υποτίμησα. Πάντα σε αντιμετώπιζα με σεβασμό. Αρνείσαι να μου δώσεις απαντήσεις. Αρνείσαι να μου μιλήσεις. Είσαι πάντα μαζί μου μα είμαι πάντα μοναχός. Στην άπειρη διαδρομή σου είμαι ένα χαλίκι. Ένας προσωρινός συνοδοιπόρος.

Αθάνατε μου φίλε, φρόντισέ με. Δώρισέ μου τη συντροφιά και την αλληλεγγύη σου σε αυτήν τη σύντομη διαδρομή. Οδήγησέ με από μονοπάτια εύκολα και δίχως αδιέξοδα.

Γιώργος Χατζηκυριάκου