Μία απενεργοποιημένη συνείδηση που λέγεται: “Παραμονές Ρεβεγιόν”

Επειδή μας ξέρω, δεν ανησυχώ. Θα μιλάμε για τους θανάτους των συνανθρώπων μας και την ίδια ώρα θα αναθεματίζουμε τα μαγαζιά που είναι κλειστά και δεν μπορούμε να ψωνίσουμε. Θα λυπούμαστε για δέκα λεπτά για τη μοναξιά και τον άδικο θάνατο, το ξεκλήρισμα μιας γενιάς που θα έπρεπε να φύγει περήφανα, αλλά δυστυχώς κηδεύτηκε άρον άρον, όμως την επόμενη στιγμή θα νευριάζουμε που θα μείνουμε με τη ρίζα άβαφη την Πρωτοχρονιά.
 
Επειδή μας ξέρω λοιπόν, δεν αλλάζουμε. Είμαστε αυτοί οι επιλεκτικά στενοχωρημένοι για δέκα λεπτά βλέποντας ειδήσεις, οι λάτρεις μιας λανθάνουσας στενοχώριας πριν την Black Friday, οι οπαδοί της πεντάλεπτης σιγής για τις εντατικές, για τη μοναξιά όλων αυτών των ανθρώπων που νοσηλεύονται.
Ξέρω πολύ καλά πως τα επόμενα λεπτά θα μας απασχολεί το ρεβεγιόν που δε θα γίνει και το ότι δεν μπορούμε να ψωνίσουμε καινούργια ρούχα.
 
Αντί να μας απασχολεί που μια περήφανη γενιά, απομονώθηκε, εξαφανίζεται, κοιτάζοντας όσοι είναι τυχεροί πίσω από το παράθυρο τους, όσοι είναι άτυχοι από το κρεβάτι ενός Νοσοκομείου, τη ζωή που μετράει πιθανότητες γύρω τους, μας απασχολεί εάν ανοίξουν τα μαγαζιά. Αυτοί είμαστε, ας το παραδεχτούμε.
 
Αυτοί οι άνθρωποι, οι ηλικιωμένοι άξιζαν κάτι καλύτερο, από τη μοναξιά αυτή που καταδικάστηκαν, να μην πηγαίνει επισκέψεις κανείς, να μη βλέπουν τα εγγόνια τους, τα παιδιά τους, να μην τους πλησιάζουμε, να μην τους αγκαλιάζουμε. Μας μεγάλωσαν, μας φρόντισαν, πολλοί από αυτούς μας ταΐζουν ακόμα μέσα στην ανεργία με τις συντάξεις τους, αλλά εμάς μας νοιάζει πότε θα ανοίξουν τα κομμωτήρια.
 
Επειδή μας ξέρω δεν ανησυχώ. Ρώτησε απλά, πόσοι από αυτούς θα ήθελαν να ήταν στη θέση σου, με άφτιαχτο μαλλί, με σπασμένα νύχια, δίχως καινούργια ρούχα, αντί για το θάλαμο ενός δωματίου που μυρίζει μοναξιά. Ρώτησε απλά, με τι ανταλλάσσουν μια μεγάλη αγκαλιά από τους δικούς τους ανθρώπους και ύστερα να παραπονεθείς και εσύ που η Ερμού είναι κλειστή. 
 
Και στην τελική ποιος σου είπε ότι γιορτές σημαίνουν ψώνια; Γιορτές, Χριστούγεννα, σημαίνουν συνείδηση. Ή την έχεις έμφυτη ή δεν πωλείται πουθενά, μην ψάχνεις. 
 
© Μπέττυ Κούτσιου 
 
“Μία απενεργοποιημένη συνείδηση που λέγεται: “Παραμονές Ρεβεγιόν”. “

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *