Ώρα μηδέν
Απλά πρέπει να είσαι έτοιμος πάντα, γιατί το μέγεθος του κακού το καταλαβαίνεις στο τέλος. Η ώρα μηδέν πέρασε πριν προλάβεις να τη ζήσεις και το τέλος κυματίζει μπροστά σου. Μην το βλέπεις σαν απειλή και τρομάζεις. Να σε σώσει από τα χειρότερα ήρθε. Μη φοβάσαι να προχωρήσεις. Απλά συμβαίνει κάποτε σε όλους.
Οι άνθρωποι αλλάζουν. Και οι κανόνες πάντα έχουν εξαιρέσεις. Οι όρκοι σπάνε και εσύ κολλάς σε αυτούς, γιατί στήριξες πάνω τους ολόκληρη τη ζωή σου. Πρέπει να είσαι ευγνώμων σε εκείνους που στους έδωσαν αλλά βρήκαν το κουράγιο να σου πουν ότι δεν μπορούν να τους τηρήσουν, ώστε να μην τα βάφεις μαύρα βρίζοντας την τύχη σου. Δεν μπορείς να αναγκάζεις κανέναν να μείνει όταν θέλει να φύγει. Αιώνια δε ζει τίποτα. Ούτε καν οι άνθρωποι. Πώς να ζήσουν οι όρκοι;
Το να σου χρυσώνουν το χάπι δε σημαίνει ότι κάθε τι που τελειώνει δε θα σε πονέσει. Στο χέρι σου είναι να το κάνεις να αιμορραγήσει λιγότερο. Σώπασε τις φωνές που θέλουν απεγνωσμένα απαντήσεις και φύγε. Και να τις πάρεις, δε θα αλλάξει τίποτα.
Ξέρεις κάτι; Δε σε πνίγει το ποτάμι όταν αποφασίζεις να το περάσεις. Μα το νερό που κυλάει ορμητικό και σε παρασέρνει.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
