Το τηλέφωνο
Post Views: 5
Πάνω σε μια συσκευή τηλεφώνου γατζωνόταν απελπισμένη η αναμονή κάθε που σε περίμενα να ακούσω τη φωνή σου. Λίγο πριν την καθιερωμένη «καλημέρα», πριν ακουστεί ο μαγικός ήχος κλήσης, αυτός που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα και δυνατά και τα χέρια μου να ιδρώνουν από αγωνία, περίμενα να σε ακούσω σαν να ήσουν ο Θεός!
Πόσες φορές δεν χαμογέλασα πλατιά όταν άκουγα τη χροιά σου! Και πόσες ακόμα δεν έκλαψα σιωπηλά να μη με ακούσεις, να μη με καταλάβεις θρηνώντας την απουσία σου. Πόσες φορές δεν ευχήθηκα να ήμουν κοντά σου την ώρα εκείνη που μου σιγοψιθύριζες πως μ’αγαπάς και πόσες δεν γέλασα δυνατά με τα αστεία σου.
Και ήταν και κάποιες άλλες φορές που ήθελα απεγνωσμένα να κλείσω το τηλέφωνο και να έρθω να σε βρω. Όπου και να είσαι, να τρέξω κοντά σου. Να εκμηδενίσω τις αποστάσεις, να αλλάξω τις συνθήκες, να ανατρέψω τις συγκυρίες, να έρθω σε σένα. Να πάψεις πια να είσαι ένας ήχος κλήσης στη ζωή μου αλλά η ίδια η ζωή μου.
Μη με ξαναπάρεις. Απλά έλα να με πάρεις και πάμε να το ζήσουμε.
Εύα Κοτσίκου
Post Views: 5