Να’ ναι η αγάπη σου πάνω απ’ τον έρωτά σου!
Να’ ναι η αγάπη σου πάνω απ’ τον έρωτά σου, τρυφερή στις πληγές μου, δε θέλω άλλα ακονισμένα μαχαίρια.
Να με αγγίζεις πριν τα χέρια σου ακουμπήσουν πάνω στο δέρμα μου.
Να μου μιλάς δίχως λέξεις να βγαίνουν απ’ τα χείλη σου.
Να γεμίζεις την σκοτεινιά του ουρανού μου με τα αστέρια σου.
Να μην ξοδεύεις τα λόγια σου με λέξεις άσοφα, να’ ναι καλά μετρημένο και ζυγιασμένο κάθε τι που λες.
Να ανατέλλεις χαμόγελα στο πρόσωπό μου και να δύεις τις λύπες μου
Να μου προσφέρεις τέτοια προστασία που θα θαρρώ πως τείχη υπάρχουν γύρω μου και κανένας δράκος δεν θα σιμώσει για να μου κάνει κακό.
Και τότε, εγώ θα’ μαι η βασίλισσά σου, κορώνα και στολίδι στην καρδιά σου, θα’ μαστε ένα στον δικό μας πανέμορφο ουρανό, να ταξιδεύουμε αντάμα, χωρίς προορισμό, γιατί όπου και να πάμε θα’ μαστε μαζί, άρα, θα ναι ωραία!
Ελένη Καρβουνάρη
