Αλμυρός έρωτας
Αέρας στα μαλλιά,
δυο χάδια τρυφερά.
Το αλάτι απ’ το δάκρυ
πόνο ή έρωτα φορά;
Μακριά από εσένα πια,
τα βήματα μου στιβαρά.
Κι αν κλαίω μη με λυπηθείς,
στο δρόμο μου δε θα ‘θελα
να ξαναεμφανιστείς.
Γυρνώ το βλέμμα σαν σε δω,
το “α” το στερητικό,
από γνωστό σε άγνωστο σε αλλάζει.
Αέρας στα μαλλιά,
για πάντα ένα παιδί
του αλμυρού έρωτα.
Ιωάννης Χρυσόστόμος Παπουδάρης
