Μου αρέσουν οι διαβάσεις,
του νου οι παραβάσεις,
ταχύτητες στην εθνική οδό
με προορισμό τον έρωτα.
Μου αρέσουν τα καμώματα,
του νου τα παραπτώματα,
απομυζούν τα πτώματα,
ψυχής δεινά τα κατορθώματα.
Αχ, έρωτα αλήτη,
από εμένα τι ζητάς;
Σε είχα αγκαλιάσει,
πριν καν υπάρξω στη μητρική κοιλιά.
Κάτω από τον ήλιο του Αυγούστου
τρέχω να σε προλάβω,
Σκοντάφτω
και η άμμος γδέρνει το κοκκινισμένο πρόσωπό μου.
Σηκώνομαι, σε βλέπω να χάνεσαι στο αμμώδες τοπίο.
Παίρνω το δρόμο της επιστροφής και σου αφιερώνω ένα στιχάκι από αυτά που σου άρεσαν:
Φεύγεις δίχως φιλί,
φιλί ξένο μου δίνεις.
Έρωτας θερινός με θεά μόνο πόνο,
αυτός που αγαπήθηκε γιατί χάνεται στο χρόνο;
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
