Χαμογελαστά ακονισμένα μαχαίρια
Μέσα στα χαμόγελα του κόσμου, βρήκα μαχαίρια κοφτερά και ακονισμένα. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ, αγάπη κουβαλώ πάνω μου και μέσα μου. Οι άνθρωποί μου με αγάπη με κοιτούν. Μα κάποιοι θέλησαν αυτό να το αλλάξουν από ζήλια, από φθόνο, δεν ξέρω αλήθεια τι νιώθουν.
Δε μου αρέσει αυτό, γιατί αλλιώς έμαθα να ζω και να υπάρχω. Το χαμόγελο δε λείπει από τα χείλη μου, τα μάτια μου έχουν λάμψη και ηρεμία. Η ευτυχία μου δεν κρύβεται από το πρόσωπό μου. Μα οι άνθρωποι είναι εδώ για να μου υπενθυμίζουν ότι το παιχνίδι αυτό ήταν μέχρι εδώ.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συναισθήματα, ξέρεις. Ζουν σε έναν αλλόκοτο κόσμο. Άδικο και φθηνό, σκοτεινό, γεμάτο ψεύτικες φιλοφρονήσεις. Ο πόνος μέσα τους δεν έχει ακόμα ωριμάσει, δεν έχουν καταλαγιάσει τα λάθη τους, δεν τα έχουν αποδεχθεί. Χαλούν χατίρια στον εαυτό τους. Για χάρη του συμφέροντος αγαπούν το χρήμα και ξεπουλιούνται όσο όσο για δαύτο. Ξεπουλιούνται και μετά κρύβονται πίσω από μισόκλειστες πόρτες, κλαίνε σπαρακτικά γιατί δεν έχουν θάρρος.
Οι συναισθηματικές τους χαραμάδες συγκρούονται με όλη αυτή την δυστυχία που τους περιβάλει. Αχ, καημένοι, η δυστυχία πάντα κερδίζει σε αυτές τις περιπτώσεις. Έχασαν πολύτιμο χρόνο περιμένοντας να πραγματοποιηθούν τα θέλω τους, μα εξαρτιόντουσαν από άλλους. Πότε δεν κατάφεραν κάτι μόνοι τους.
Έχουν μέσα τους κάτι μικροποσότητες συναισθήματος που τους συντροφεύει τις λίγες στιγμές που μένουν με τον εαυτό τους και δικάζονται από το μαξιλάρι τους. Μη φανταστείς ότι περιβάλλονται από τίποτα ισχυρούς. Κάτι ψεύτικους φίλους που λακίζουν και φεύγουν εύκολα. Κάτι χλιαρούς και αποτυχημένους γάμους που έκαναν από συμφέρον.
Ακούν κάτι ανούσιες φωνές να τους μιλούν και να τους συμβουλεύουν επιφανειακά. Κάτι αγγίγματα άχαρα νιώθουν και θέλουν να το βάλουν στα πόδια και να φύγουν, αλλά πάλι κερδίζει αυτή η μαυρίλα αυτού του κόσμου που ζουν.
Αποτυχημένος κόσμος, άσ’ τα, σου λέω. Ίχνος συναισθήματος και αγάπης. Μετριάζει το συναίσθημα, βαραίνει το βλέμμα, στριμώχνονται σε ζωές που τους επιβάλλουν να ζήσουν και προχωρούν. Αυτόν τον κόσμο δεν τον επιλέγω, ούτε τον ανέχομαι, τρέχω μακριά του. Σιχάθηκε η ψυχή μου τέτοια υποκρισία.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
