Ρουά ματ

Έλα να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι. Έλα να καταρρίψουμε τα ασπρόμαυρα τετράγωνα, να τα βάψουμε όλα κόκκινα. Να μπλέξουμε τα πούλια μας, να μη στέκονται απέναντι ως αντίπαλοι αλλά να ενωθούν σαν σύμμαχοι.
Έλα να μη μας νοιάζει ποιος θα πάρει την παρτίδα. Να αγνοήσουμε επιδεικτικά στρατηγικές και νίκες, να μας νοιάζει μόνο το παιχνίδι.
Να παίξουμε εφ’ όλης της ύλης. Εμείς οι νικητές, εμείς και οι χαμένοι. Και κάθε που θα κερδίζουμε να πανηγυρίζουμε ο ένας πάνω στο σώμα του άλλου. Και κάθε που θα ηττούμαστε να τις γλεντάμε τις ήττες μας αλλά μαζί.
Μέχρι βασιλιάς και βασίλισσα να γίνουν ζητιάνοι και να επαιτούν ο ένας του άλλου τα χάδια, τα αγγίγματα και τις αμυχές. Μέχρι βασιλιάς και βασίλισσα να λιώσουν μαζί και να γίνουν ένα κράμα ηδονών, βογκητών, οργασμών και αναστεναγμών.
«Ρουά ματ», θα ψιθυρίσουμε ο ένας στο στόμα του άλλου. Και αποκαμωμένοι θα κλείσουμε το σκάκι.
Εύα Κοτσίκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *