Μεγαλώνω και σε κουβαλώ ακόμη στην καρδιά μου.
Όσο μεγαλώνω δυναμώνεις πιο πολύ σαν σκέψη.
Ακόμη, κι ας μην υπάρξαμε ως ζευγάρι,
ήσουν η σπίθα στη ζωή μου.
Θα γράφω για ό,τι μας απώθησε,
για ό,τι ξόρκισε τον έρωτά μας.
Οι φίλοι μου δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου.
Ίσως δεν ερωτεύτηκαν όπως εγώ.
Πώς σε ερωτεύτηκα λοιπόν;
Πολύ απλή ιστορία.
Κάθισες δίπλα μου,
μύρισα το άρωμά σου,
είδα τα μάτια σου.
Και μετά δε χρειάστηκαν πολλά.
Ωριμάζεις με τον καιρό ως την πιο ιδεατή μορφή έρωτα που μπορεί να υπάρξει, κι ας μην υπήρξες ποτέ έτσι όπως θα ήθελα.
Ναι, ναι, ο έρωτας έχει αυτό το γαμημένο ρήμα θέλω ως κυρίαρχη δύναμη.
Ωρίμασες μέσα μου
μετά από δώδεκα χρόνια ανεκπλήρωτου έρωτα.
Βυθίστηκες στην σκέψη και στην καρδιά μου.
Φοβάμαι να σε αφήσω.
Φοβάμαι τις ελεύθερες πτώσεις δίχως έρωτα.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
