Τα κάστρα που γκρεμίζονται
Μέρες γκρίζες μας κατακλύζουν.
Γυρνάνε γύρω μας άνθρωποι-κοράκια έτοιμοι να μας κατασπαράξουν.
Η κοινωνία σαπίζει, βρωμάει συμφέρον και βόλεμα.
Κουράστηκα, σου λέω, βαρέθηκα την επαναλαμβανόμενη και προβλέψιμη συμπεριφορά τους. Αηδίασα με κάποιους γραφικούς, που νομίζουν ότι είναι σπουδαίοι και τριγυρίζουν από εδώ και από εκεί αμπελοφιλοσοφώντας και κουνώντας το δάχτυλο.
Βαρέθηκα εκείνα τα μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας από τα σκουπίδια. Από εκείνους που έπραξαν χυδαίες και ανήθικες πράξεις και περιφέρονται κάνοντας μαθήματα. Αυτούς τους κατά τα άλλα ατσαλάκωτους που υπάρχει τεράστια σύγχυση στο μυαλό τους. Αυτούς που θυσίασαν αξίες, ιδανικά και κυρίως την ζωή τους για να υπηρετούν ξένους αφεντάδες.
Βαρέθηκα, σου λέω, αηδίασα, ανακατεύομαι με δαύτους. Άνθρωποι με μαρμαρωμένο αίμα, παγωμένο. Ζητιανεύουν βόλεμα και συμφέρον, νομίζουν ότι είναι βασιλιάδες σε κόσμους βρώμικους. Οι βρώμικοι βασιλιάδες, οι σάπιοι.
Εθελοντικά φυλάκισαν τις ψυχές τους. Κάθομαι και τους παρατηρώ και σκέπτομαι ότι κανένας δε θα καταφέρει να τους σώσει. Κανένας δε θα καταφέρει να τους βγάλει από τα εσωτερικά μπουντρούμια που έχουν φυλακιστεί χωρίς να το καταλάβουν. Τους εγκλώβισε το συμφέρον, τους φυλάκισε η βόλεψή τους και τώρα η αποφυλάκισή τους έχει μεγάλο κόστος και ρίσκο που κανένας από αυτούς δεν είναι έτοιμος και ικανός να πάρει.
Σφάζονται με το βαμβάκι καθημερινά, πονούν και αυτά τα ορατά τους μαχαίρια δεν μπορούν να τα αντικρίσουν, δεν αντέχουν. Ωραιοποιούν τη βρωμιά τους για να μην τους χαρακτηρίσει εκείνος ο κόσμος που είναι ίδιος και τον αντιγράφουν.
Κανένας δεν αντέχει να αποκαλύψει την αλήθεια τους. Ανατριχιάζουν μονάχα στην ιδέα. Τους αντικρίζω και δεν ξέρω τι να νιώσω, λύπηση; αδιαφορία;
Μα η δυστυχία τους είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού και ας εθελοτυφλούν αυτοί. Μυρίζουν σαπίλα. Απεικονίζουν βασιλιάδες βρώμικους και ρακένδυτους παλιάτσους ταυτόχρονα, που στο τέλος θα ρημαχτεί το «έξοχο» και απείραχτο βασίλειό τους.
Δεν ξέρω τι δυστυχία μπορούν και συντηρούν μέσα τους και δεν επαναστατούν. Πραγματικά σταμάτησαν να με τρομάζουν οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες και κρυφογελάω όταν κουνάνε δάχτυλα υποδεικνύουν και κάνουν μαθήματα. Διδάσκουν και αγνοούν πάνω στη ματαιοδοξία τους ό,τι διδάσκονται. Κάκιστοι μαθητές και ξεπουλημένοι δάσκαλοι.
Είναι βέβαιο ότι αυτός ο κόσμος με τους περιφερόμενους παλιάτσους μεταμορφωμένους σε βρώμικους βασιλιάδες θα καταρρεύσει αργά ή γρήγορα. Και η πιο δύσκολη στιγμή τους δεν έχει έρθει ακόμη είναι μπροστά. Γιατί όταν σε αποκαθηλώνει ένας τέτοιος βρώμικος κόσμος πρέπει να είσαι σε θέση να διαχειριστείς την ήττα σου και την απόρριψη που θα νιώσεις.
Μεγάλος δάσκαλος η ήττα, σου λέω.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
