Η καλλιέργεια της μόρφωσης ή μόρφωση χωρίς καλλιέργεια;
Δύο πεδία αντίθετα. Δακτυλοδεικτούμενα το καθένα για το σκοπό της κατάληξής τους. Ανάλογα την πορεία της ζωής, τις συγκυρίες, τις εκούσιες ή ακούσιες προτιμήσεις, τις λανθασμένες ή σωστές τους επιλογές, όλες οδηγούν σε πράξεις και συμπεριφορές ανάλογες της συνειδητής ή ασυνείδητης ιδιοσυγκρασίας τους.
Οι εγγράματοι άνθρωποι, συνειδητοποίησαν από τη μικρή τους ηλικία, την ανεκτίμητη αξία της γνώσης και της σπουδής και κατάφεραν να διακριθούν σε ό,τι επέλεξαν και να πετύχουν σε όποιον στόχο έθεσαν εαυτόν.
Οι απαίδευτοι από την άλλη, λόγω οικογενειακών δυσκολιών, οικονομικών δυσχερειών ή ακόμη και προσωπικών λανθασμένων επιλογών, πολλές φορές με άγνοια ή παρασυρμό, αντιλήφθηκαν τα λάθη τους και βίωσαν την οικτρή τους μεταμέλεια με επώδυνο τρόπο.
Το θέμα όμως, ακόμη και σε αυτούς τους ενδεικτικούς προαναφερόμενους τύπους είναι σχετικό, μιας και χωρίζονται σε υποκατηγορίες. Γιατί υπάρχουν εγγράματοι άνθρωποι που δεν ξεχνούν από πού ξεκίνησαν, και γενικά τους διακρίνει μια ταπεινότητα, απλότητα, ζεστασιά και φιλικότητα. Όπως υπάρχουν και σπουδαγμένοι με ύφος χιλίων καρδιναλίων που δε χάνουν ευκαιρία να καυχιούνται με έπαρση τα κεκτημένα πτυχία τους, να μονολογούν σε κάθε τους συνομιλία με άλλους συνανθρώπους τους που θεωρούν άτυπα υποδεέστερους, φέροντας βαρέως το μετάλλιο των διακρίσεων τους.
Στον αντίποδα τώρα, υπάρχουν άνθρωποι αναλφάβητοι, που σε κερδίζουν με την ασύλληπτη γνώση τους και την κατασταλαγμένη σοφία τους. Είναι αλήθεια ότι ακτινοβολούν αξιοπρέπεια και η διακριτική τους παρουσία και ενέργεια, τραβάει σαν μαγνήτης την προσοχή των άλλων που τους συναντούν. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν και αμόρφωτοι, αγενείς, αχάριστοι, ακοινώνητοι, οι οποίοι ενίοτε είναι και υπερβολικά εξωστρεφείς, χωρίς φυσικά να έχουν κάτι παραπάνω να δείξουν και ν’ αναδείξουν, πέρα από τον κραυγαλέο και φασαριόζικο εαυτό τους. Ο καταλυτικός χαρακτηρισμός που τους καθορίζει όλους σε κάθε περίπτωση, είναι πάντα η καλλιέργεια που τους διακρίνει και αν όντως τη διαθέτουν ένα ποσοστό από τους προαναφερθέντες.
Δεν υπάρχει τελικά πιο άριστος συμβολισμός από το ότι ένας άνθρωπος ομοιάζει μ’ ένα χωράφι.
Είτε είναι σε υπέροχη τοποθεσία είτε σε μια άκυρη μεριά, μπορεί κάλλιστα στην πρώτη εκδοχή να πηγαίνει στράφι το πλεονέκτημα αυτό και στη δεύτερη να ευδοκιμεί απίστευτα καλά. Το θέμα, πάντα θα είναι η καλλιέργεια που συνεπάγεται της εσωτερικής φροντίδας και δηλώνει εξέλιξη θετική, σημαντική και σαφώς καθοριστική για τον τρόπο που κοιτάζουμε όλοι μας κατάματα στην πορεία μας, τη ζωή και τον συνάνθρωπο, σε όλες μας τις διαπροσωπικές, κοινωνικές σχέσεις και συναναστροφές.
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
