Να λες ευχαριστώ
Ι: Η θεία Ρηγίνα είναι ο τύπος της θείας που δε θα έπρεπε να απουσιάζει από καμία απολύτως οικογένεια. Δεν έχει βάλει στεφάνι ποτέ και δεν έχει αποκτήσει παιδιά. Παρ’ όλα αυτά γνωρίζει τα πάντα γύρω από τον έρωτα, τις σχέσεις μεταξύ γονέων και τέκνων αλλά και τη φιλία. Έχει πολύ καλές συμβουλές να δώσει και το κάνει είτε της ζητηθεί είτε όχι. Η θεία Ρηγίνα ξεχωρίζει για την υπομονή και το ενδιαφέρον της για τον συνάνθρωπο. Ίσως όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα που γνωρίζει και το γεγονός ότι έχει πάντοτε τις κατάλληλες συμβουλές να δώσει, να οφείλεται στο ότι είναι πολύ καλή ακροατής. Σε ένα κόσμο που όλοι θέλουν να έχουν τον λόγο, η θεία επιλέγει να έχει τα αφτιά, να ακούει δηλαδή με προσοχή τον συνομιλητή της.
Με τη θεία Ρηγίνα θα πάρουμε ανελλιπώς μαζί τον καφέ μας μια φορά την εβδομάδα. Είναι κάτι που περιμένω με λαχτάρα, οφείλω να παραδεχτώ, αφού η θεία έχει πάντα κάτι να μου δώσει. Πρόκειται για μια τροφή για σκέψη ας πούμε ή για μια συμβουλή, έστω και αν εγώ νομίζω πως δεν την έχω ανάγκη. Όπως χθες για παράδειγμα.
«Να λες ευχαριστώ. Όσο πιο συχνά μπορείς. Να το λες δυνατά και καθαρά, κοιτάζοντας τον άλλον μέσα στα μάτια. Δεν ξέρεις πόση δύναμη έχει ένα ευχαριστώ. Ούτε πόση χαρά μπορεί να δώσει. Τίποτα δεν είναι δεδομένο μικρή. Να λες ευχαριστώ. Από την ώρα που ξυπνάς μέχρι την ώρα που πας για ύπνο. Να είσαι ακόμη ευγνώμων για το φαγητό που έχεις στο τραπέζι σου, για τα παπούτσια που φοράς, για τους φίλους που έχεις δίπλα σου. Για τις ευκολίες που σου έτυχαν. Ακόμη και για τα εμπόδια που συνάντησες στο δρόμο σου. Σε αυτά άλλωστε οφείλεις κομμάτι της δύναμής σου». Πόσο δίκιο έχει η θεία, σκέφτομαι. Πόσους λόγους άραγε μπορούμε να βρούμε για να πούμε τη λέξη ευχαριστώ; Τόσους όσους να χάσουμε το μέτρημα. Θεία Ρηγίνα, ευχαριστώ. Που υπάρχεις!
Λ: Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με μια υποθετική ερώτηση. Αν σας έλεγαν ότι δυο χαρίσματα θα μπορούσατε να έχετε μόνο, ποια θα επιλέγατε αλήθεια; Έχοντας ως δεδομένο την πολυπλοκότητα της ζωής και των παραγόντων που επηρεάζουν τα θέλω μας, τις αποφάσεις, τις πράξεις και τα λόγια μας, επιχειρώ να συνθέσω ένα απλό μοντέλο βελτίωσης της ζωής μας. Με απλά λόγια, ποια δυο χαρίσματα θεωρείτε ότι κάνουν τις ζωές τις δικές σας και των άλλων καλύτερες, ομορφότερες ή απλά ανεκτές.
Στην υποθετική αυτή ερώτηση, η απάντηση μου είναι η ικανότητα να ακούς και η δύναμη να αγκαλιάζεις. Ζούμε στην εποχή των παράλληλων μονολόγων. Δεν μπορεί, θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Ο διάλογος φθίνει. Συνήθως δεν δίνουμε δεκάρα να ακούσουμε τον άλλον. Προσοχή, να τον ακούσουμε και όχι απλά να κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι περιμένοντας καρτερικά την ώρα που θα πούμε τη σοφία μας που θα τον κατατροπώσει ή που θα κάνει τους παριστάμενους να μας θαυμάσουν. Ακοή κυρίες και κύριοι. Την διαθέτουμε οι περισσότεροι. Αλήθεια όμως την χρησιμοποιούμε;
Η θεία Ρηγίνα χρησιμοποιεί την ακοή για καλό σκοπό. Σε συνδυασμό με την ενσυναίσθηση μπορούν να κάνουν θαύματα. Να προσφέρουν βοήθεια στον συνάνθρωπο. Συνεπώς, η κουβέντα που κάνει για το ευχαριστώ δεν είναι τυχαία, ούτε τυποποιημένη. Είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να λες ευχαριστώ και να το νιώθεις. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και είναι μια αλήθεια που τη βιώσαμε στη ζωή μας, την τελευταία χρονιά. Το να λες ευχαριστώ δε σημαίνει ότι παραβλέπεις τις δυσκολίες ή ζεις σε συννεφάκι. Είναι μια βαθιά γνώση πως όσο παίρνεις ανάσες σε αυτόν τον πλανήτη, όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Είναι μια γνώση που μας βοηθά τελικά να εκτιμήσουμε καλύτερα τη ζωή μας.
Εφημερίδα Αλήθεια, 26.01.21 – Ιωάννα Πιτσιλλή, Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
