Ο μοναχικός λύκος
Μεγάλωσα. Μεγάλωσα τόσο που η καρδιά μου δε συγκινείται και ούτε πλανεύεται πια. Για να στρέψει την προσοχή της σε εσένα, χρειάζεται πρώτα να καταφέρεις να βάλεις φωτιά στο μυαλό μου. Διόλου εύκολο. Πολύ σπάνιο. Παν δύσκολο και ελαχίστως πιθανό. Γι’ αυτό κι εγώ συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι η δική μου η ψυχή δεν ανέχεται συμβιβασμούς και έγινα φίλος με τη μοναχικότητα και βλέπω πια με πολύ μεγάλη συμπάθεια τη μοναξιά.
Μέσα σε τόσο ψέμα επιλέγω τη δική μου αλήθεια. Αντικρίζοντας τόση κόλαση προτιμώ το δικό μου παράδεισο. Μασκαρεμένα και το ψέμα και η κόλαση. Τόσο προσεκτικά. Τόσο μεθοδευμένα. Τόσο πετυχημένα. Κι όμως, ούτε στιγμή δεν καταφέρνουν να με ξεγελάσουν πια. Έγινα ένας μοναχικός λύκος, ο οποίος οσμίζεται τη βαθιά θλίψη και τη σαπίλα από πολύ μακριά.
Ζωή Δελιακίδου
(Αφιερωμένο στον Ν.Β.)