Ένας ταχυδακτυλουργός για τον Σπυράκο
Ι: Η Σμαρώ, όταν πήρε την απόφαση να στεφανωθεί τον Σαράντη ήξερε πάνω κάτω τα προβλήματα που θα καλείτο να αντιμετωπίσει όντας είκοσι χρόνια μικρότερή του. Δεν ξετρελάθηκε μαζί του, δεν έπαθε την πλάκα της, απλά βρήκε μέσα στην αγκαλιά του το λιμάνι που ήθελε να αράξει. Ναι ήταν ευκατάστατος, δε θα της έλειπε τίποτα. Ήταν και νοικοκύρης. Δεν έπινε, δεν κάπνιζε, δεν έπαιζε τα λεφτά του στο τζόγο. Ας της έλειπε ο έρωτας, τα έζησε τα χαΐρια του. Είχε φτάσει τα 35 και ένιωθε γριά από τα καμώματά του.
Ο Σπυράκος ήρθε να σφραγίσει την ευτυχία του ζεύγους. Να τους δέσει για τα καλά σαν οικογένεια. Όλα μέλι γάλα μέχρι που ο μικρός πάτησε το πόδι του στον παιδικό σταθμό. Το τι δούλεμα έπεφτε κάθε που ο Σαράντης πήγαινε το μεσημέρι να παραλάβει τον Σπυράκο από το σχολείο δεν περιγράφεται. Τι ήθελε και αυτό το άμοιρο να πει στον φίλο του τον Στάθη- φίλος να σου πετύχει- πως ο Σαράντης ήτανε ο μπαμπάς και όχι ο παππούς του, όπως αυτός νόμιζε. Βάλθηκαν όλα τα πιτσιρίκια να κοροϊδεύουν τον Σπυράκο.
Αναστατώθηκε η Σμαρώ, αν και το περίμενε βέβαια, μα ο Σαράντης συνέστησε ηρεμία και δήλωσε πως υπήρχε «σχέδιο». Ήρθε σε συνεννόηση με την διεύθυνση του παιδικού σταθμού, αγόρασε στολή και όλα τα σχετικά που θα χρειάζονταν για μπορέσει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο του. Θυσίασε ώρες μπροστά στον υπολογιστή μέχρι να αποκτήσει τις κατάλληλες δεξιότητες. Εμφανίστηκε την Τσικνοπέμπτη στο σχολείο κάτω από τη στολή του ταχυδακτυλουργού και κατάφερε να ξετρελάνει τα πιτσιρίκια με τα κόλπα του. Όταν τελείωσε η παράσταση, αφού αφαίρεσε το καπέλο, τα ψεύτικα γυαλιά και το μουστάκι του, αποκάλυψε την ταυτότητα του, αφήνοντας άφωνα όλα τα παιδιά.
Ο Σπυράκος επέστρεψε στο σπίτι κορδωτός καμαρωτός μαζί με τον ήρωα του. Γιατί αυτό ήταν ο Σαράντης. Ένας πατέρας που θα έκανε τα πάντα για το παιδί του. Ένας ήρωας για τη Σμαρώ και τον Σπυράκο του.
Λ: Όσο τρυφερά είναι τα παιδιά, τόσο σκληρά μπορούν να γίνουν. Ρίχνουν μια λεκτική βόμβα και όποιον πάρει ο χάρος. Οτιδήποτε διαφέρει από το γνωστικό τους πεδίο μπορεί εύκολα να γίνει αντικείμενο κοροϊδίας και χλευασμού. Έχεις διαφορετικό ύψος, διαφορετικά κιλά από τον μέσο όρο ή κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά, άνετα γίνεσαι στόχος. Δυστυχώς ισχύει σε κάθε γενιά. Ακόμα δυστυχέστερα, εμείς ως γονείς έχουμε βασικό μερίδιο ευθύνης για την διαιώνιση τέτοιων συμπεριφορών.
Το παιδί υιοθετεί πρότυπα και συμπεριφορές από το στενό οικογενειακό περιβάλλον ή το ευρύτερο κοινωνικό. Όταν στο σπίτι ή σε παρέες παρατηρεί τους μεγάλους να επιδίδονται σε κοροϊδευτικές ή απαξιωτικές συμπεριφορές απέναντι σε ό,τι διαφέρει ή δεν έχουν συνηθίσει, τις ίδιες συμπεριφορές θα υιοθετήσει και το ίδιο. Οφείλουμε να δείξουμε στα παιδιά μας την έννοια της συνύπαρξης. Δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι. Για την ακρίβεια, η διαφοροποίηση είναι που οδήγησε το ανθρώπινο είδος στην εξέλιξη.
Δεν έχω αυταπάτες. Δε θα εκμηδενιστούν ποτέ φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού ή άσχημης συμπεριφοράς. Το ζητούμενο είναι να μειώνονται από γενιά σε γενιά. Ακόμη μια πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως γονείς. Να μεγαλώσουμε ανθρώπους που θα σέβονται ή τουλάχιστον δε θα επιτίθενται σε ό,τι ή όποιον θεωρούν διαφορετικό ή δεν τους αρέσει. Μια τέτοια κοινωνία όπου φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού θα κινούνται στα όρια του στατιστικού σφάλματος και όχι στο εύρος του θλιβερού κανόνα, θα έχει πολλές ελπίδες να επιτύχει την πρόοδο και την κοινωνική ειρήνη. Σε διαφορετική περίπτωση φοβάμαι πως κάθε λίγο και λιγάκι, θα ανακυκλώνουμε άρθρα και ειδήσεις τέτοιου τύπου. Να είστε καλά και να προσέχετε.
Εφημερίδα Αλήθεια, 16.03.21 – Ιωάννα Πιτσιλλή, Λουκάς Αναγνωστόπουλος