Σε μια ψυχή – καμένο δάσος, φύσα καθαρό αεράκι μου!
Ψάξε επίμονα, για τον αφημένο σπόρο.
Μην την εγκαταλείπεις, κάπου, κάπως, υπάρχει κάτι βαθιά κρυμμένο για να βγει στην επιφάνεια της ύπαρξης.
Κάπου βαθιά, υπάρχουν τα διαμάντια της.
Κάπου βαθιά, η λαχτάρα της επαφής που επιδερμικά κοιμάται.
Κάπου βαθιά, η ψυχή ορέγεται ελευθερίας πνοή.
Κάπου βαθιά, σκύψε και δες.
Δες πολύ προσεκτικά.
Κι αφουγκράσου την.
Μέσα στην καταστροφή της, λάμπει η αλήθεια.
Μια αλήθεια που δεν καίγεται, δεν καταστρέφεται, δε χάνεται.
Μια αλήθεια που σιγοκαίει δίπλα στα καμμένα της.
Πάρε βαθιά αναπνοή και άδραξε ό,τι σώζεται…
Εύη Μαυρογιάννη
