Αν για λίγα δευτερόλεπτα, κλείσεις τα μάτια και βάλεις τον εαυτό σου στη θέση αυτών των ανθρώπων που βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται παρανάλωμα του πυρός τόσες μέρες…
Αν μπορέσεις να σε κάνεις εικόνα για μια στιγμή, να προσπαθείς να χωρέσεις μια ολόκληρη ζωή σε ένα σακίδιο που προορίζεται για τα απαραίτητα μόνο…
Αν καταφέρεις έστω και για λίγο να νιώσεις το πώς είναι να αποχωρίζεσαι το βιός σου, το σπίτι σου, τον τόπο σου, χωρίς να ξέρεις κι αν θα τα ξαναδείς όπως τα αφήνεις…
Αν αντέχεις να αντικρίσεις, έστω και σαν σε εφιάλτη στον ξύπνιο σου, να αποχωρίζεσαι τους ανθρώπους σου, την οικογένειά σου, για να επιστρέψεις και να παλέψεις άνισα για να τα σώσεις…
Ίσως τότε καταλάβεις τη δύναμη ψυχής που κουβαλούν αυτοί οι άνθρωποι! Δύναμη που ούτε κι οι ίδιοι δεν ήξεραν ότι κρύβουν μέσα τους, πριν να ξεσπάσει το κακό.
Δοκίμασε να κλείσεις τα μάτια και να βάλεις τον εαυτό σου, μέσα στις εικόνες που σου μεταφέρονται. Για πες μου τώρα…Το αντέχεις αλήθεια;
Μαρία Μαραγκού
Κοιτώντας τον χρόνο πίσω, διαπιστώνω πως ότι πίστευα κι ότι ένιωθα από πολύ μικρή ηλικία, δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Ονειροπόλα, Ρομαντική και πολύ Συναισθηματική. Έτσι ήμουν κι έτσι θέλω να παραμείνω. Αγαπώ τους ανθρώπους της Καρδιάς κι αυτούς επιλέγω πια δίπλα μου. Με την γραφή δεν έχω “επαγγελματική” σχέση, ήταν για μένα ανέκαθεν όμως , ο τρόπος μου να βγάζω ότι αισθάνομαι. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν!!!
