Δείξ’ το!

Δείξ’ το! Έχει διαίσθηση. Θα καταλάβει. Αγαπά τον. Τρυφερά, ανιδιοτελώς και αληθινά. Εμπιστεύσου τον. Ολοκληρωτικά. Μη φοβηθείς, μην του πεις μόνο τις λέξεις “πάντα” και “ποτέ”, θα σε μισήσει θανάσιμα. Θα φύγει από τη ζωή σου έτσι, ξαφνικά, αναπάντεχα. Στα σκοτεινά. Εκεί που θα ξανακλειστεί για να επουλώσει τις πληγές του.

Υπάρχουν και εκείνοι. Οι άντρες που δε φοβήθηκαν να πουν: “μείνε, σε θέλω. Σε αγαπώ, μη με προδώσεις. Αγάπα με, το αξίζω”. Είναι και εκείνοι οι άντρες που έδωσαν, δόθηκαν, προδόθηκαν. Κρύφτηκαν πίσω από μια μάσκα σκληρή, αδυσώπητη και ειρωνική. Κι όμως, κοίτα τα μάτια τους. Υγρά, κενά. Νομίζεις ότι σε κοροϊδεύουν σαν τους άλλους.

Και πού ξέρεις ότι και εκείνοι στα μάτια σου δεν προσπαθούν να δουν μήπως και εσύ είσαι μία ακόμα; Σαν αυτή που κάποτε τους γονάτισε; Και όχι, δεν τους πλήγωσε τον εγωισμό. Όχι. Την καρδιά που της πρόσφεραν και της έδωσαν.

Για αυτό σου λέω. Μην κρίνεις από το εξώφυλλο. Ξεφύλλισε τα φύλλα της ψυχής του με υπομονή, σεβασμό και αγάπη. Ίαση και για τους δύο σας θα είναι. Δείξ’ του. Έχει διαίσθηση και θα καταλάβει αυτό που έχει ανάγκη: την αγάπη.

Ιωάννα Νικολαντωνάκη