Μπορώ

Από την Λευκοθέα Μαρία Γκολγκάκη

Υπάρχουν πολλών λογιών φυλακές. Κάποιες έχουν τριγύρω τους ντουβάρια και κάποιες όχι, το ερώτημα που πλανάται όμως σχετίζεται με το κατά πόσο είναι εφικτό να δραπετεύσεις από αυτές. Στην περίπτωση της φυλακής με την έννοια που όλοι ξέρουμε, ο έγκλειστος βρίσκεται εκεί παρά τη θέλησή του, άσχετα εάν οι δικές του άνομες πράξεις τον οδήγησαν εκεί. Πληρώνει για το αδίκημα που διέπραξε και το ερώτημα απαντάται ως εξής: Θα βγει όταν εκτίσει την ποινή του.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, τις φυλακές τις φτιάχνουμε μόνοι μας ή μπαίνουμε μέσα σε τέτοιες με δική μας πρωτοβουλία. Αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι άσχετο με το αποτέλεσμα, το οποίο δηλώνει πως μπήκαμε σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι. Πραγματικά, μπορεί να μετανιώσουμε πικρά για αυτή μας την απόφαση όμως για κάποιο λόγο στο μυαλό μας φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να βγούμε από εκεί. Ανημποριά, αβεβαιότητα, μοναξιά, εικονική έλλειψη επιλογών, χαμηλή αυτοεκτίμηση σε συνδυασμό με υπερτίμηση της κατάστασης που μας ώθησε εκεί, είναι κάποιοι από τους παράγοντες που θολώνουν την κρίση μας σε σχέση με τη δυναμική μας. Αφαιρώ από τα παραπάνω το αναφαίρετο δικαίωμα ενός ανθρώπου να βιώσει τη θλίψη του μετά από κάποιο τραυματικό συμβάν με αυτόν τον τρόπο. Είναι ο δρόμος που διαλέγει για να καταφέρει να επιβιώσει, να ανασυγκροτηθεί σε μια στιγμή της ζωής του που η έκθεσή του στα κοινά φαίνεται αδύνατη. Το αρχικό ερώτημα παραμένει: Υπάρχει η δυνατότητα εξόδου και αν ναι, με ποιον τρόπο;

Η απάντηση βρίσκεται σε ένα ρήμα που κουβαλάει μέσα του πολλή ενέργεια. «Μπορώ». Αυτό είναι αρκετό για να κινητοποιήσει τον οποιονδήποτε να πάρει τα κλειδιά, να ανοίξει και να βγει. Φαντάζει εύκολο όπως διατυπώνεται, όμως δεν είναι. Χρειάζεται κότσια να ανοίξεις το συρτάρι που έκρυψες την αλήθεια σου και να την ξεκλειδώσεις. Χρειάζεται απαραίτητα συνειδητοποίηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεσαι και της επικινδυνότητας που ελλοχεύει παραμένοντας εκεί. Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η λήθη, η λησμονιά. Είναι πολύ εύκολο να χαθούμε και να ξεχάσουμε τον προορισμό μας σε αυτόν τον κόσμο.

Η αναζήτηση της αλήθειας βρίσκεται στην πολυπλοκότητα και συνάμα στην απλότητα αυτής. Και η αλήθεια είναι μοναδική για τον καθένα, βρίσκεται μέσα του από τη στιγμή που γεννήθηκε, βρίσκεται στις εμπειρίες που επέλεξε να βιώσει και στο καλωσόρισμα αυτών που έρχονται. Κανείς δεν ξέρει τα μελλούμενα, όμως όλοι έχουμε την ικανότητα να νιώσουμε ενστικτωδώς στο μεδούλι τι συντελεί στην άνοδο ή στην πτώση μας. Θα επιμείνω στο αγαπημένο μου ρήμα: «Μπορώ»

«Αυτό από το οποίο απελευθερώνεσαι, ποτέ δεν σε είχε δέσμιο»

Osho