Φόρεσε την αξιοπρέπειά σου και προχώρα!
Ψιτ, εσύ! Ναι, εσύ. Ξέρω πώς νιώθεις! Πίστεψέ με! Είναι έγκλημα να σου πατάνε την αξιοπρέπεια, αλλά είναι κακούργημα να τους το επιτρέπεις.
Τι και αν εσύ πήγες φορτωμένος, γεμάτος, με καθάριους ουρανούς και ήλιους να φωτίζουν τα σκοτάδια τους. Αυτοί τα πήραν και τα έριξαν σ’ ένα σκουπιδοτενεκέ. Έτσι απλά, ναι!
Και μετά; Μετά ήρθαν οι φίλοι να σου πουν: “Κι’ αυτό θα περάσει”. Και διερωτάσαι πόση πίκρα μπορεί να σε ταΐσει αυτός ο «καιρός» μέχρι «αυτό» να περάσει.
Και μετά ήρθε πάνω στη σκηνή, η ύστατη εκείνη στιγμή που είδες τον έρωτα που έδωσες να εξευτελίζεται σε χέρια ξένα. Ξέρω! Ένας κεσές δάκρυα πλημμύρισε το πάτωμα. Εκείνη όμως τη στιγμή, ξόρκισέ τα, ξέπλυνέ τα και φόρεσε την αξιοπρέπειά σου και άσε τους να ζουν μέσα στην ξεφτίλα που έκτισαν.
Εσύ δεν είσαι γι’ αυτά, εσύ είσαι για τα όμορφα, τα ευγενή συναισθήματα. Βλέπεις, κατάντησε και ο έρωτας ειδωλολατρία και οι ψυχές άνευ ουσίας.
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
