Και προπάντων, να είσαι περήφανος!
Και αφού, σταυρωθείς και αναστηθείς μαθαίνεις, ότι, μέσα σε χίλια «δεν μπορώ», υπάρχουν άλλα χίλια «δε θέλω».
Ότι όλα είναι δυνατά.
Ότι ο πόνος που σου’ δωσαν άνθρωποι στους οποίους πίστεψες, είναι το σπαθί σου για να προχωρήσεις μπροστά.
Ότι η οικογένεια είναι το παν.
Ότι και οι φίλοι είναι οικογένεια.
Ότι δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, η ζωή δε μέτρα το χρόνο όπως εμείς οι άνθρωποι.
Ότι το να προσεύχεσαι είναι δώρο από το Θεό.
Ότι το να κάνεις υπομονή είναι αρετή.
Ότι οι τοξικοί άνθρωποι δεν έχουν χώρο στη ζωή σου.
Ότι είναι εντάξει να κάνεις ένα βήμα τη φορά.
Ότι και ο ύπνος είναι σημαντικός, όπως όλα όσα θεωρείς δεδομένα στη ζωή σου.
Ότι η αγάπη είναι δύναμη και θέλει κότσια.
Ότι η ηθική και η καλοσύνη δε διατυμπανίζονται, λάμπουν στα μάτια σου.
Ότι το να είσαι αγνός δεν είναι ηλιθιότητα. Δε μετριέται έτσι η νοημοσύνη.
Ότι το να μοιράζεσαι δε σημαίνει απαραίτητα ότι ξοδεύεσαι και πως το να ξοδεύεσαι είναι ασέβεια προς τον εαυτό σου.
Ότι είναι εντάξει να αφήσεις το δάκρυ να κυλήσει και ας σε πούνε δειλό, το κλάμα είναι για τους δυνατούς, έτσι να τους πεις.
Ότι η μεγαλύτερη νίκη είναι η ήττα και πως όταν χάνεις πανηγυρικά, η ζωή σε περιμένει ξανά στη γωνία.
Ότι η αγάπη βρίσκεται στα μάτια του απέναντί σου και πως την επόμενη μέρα, όταν θα ξυπνήσεις και θα ανοίξεις το παράθυρο, ο ήλιος θα σε κοιτάζει κατάματα λέγοντας σου: «Εδώ είμαι προχωρά…».
Και προπάντων, προπάντων, να είσαι περήφανος, να είσαι περήφανος για όλες τις μάχες που κλήθηκες να δώσεις και τις κέρδισες. Μόνος σου, εσύ με το θεριό.
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
