Ο δικός μας εκλεκτός κόσμος

Αφού λοιπόν με αγάπησες και θέλεις να σταθείς δίπλα μου, θα σου πω ότι είμαι δύσκολος άνθρωπος. Δε μου αρέσουν τα συνηθισμένα, θέλω αυτή τη μαγεία της απλότητας. Θέλω να ανακατεύουμε τα μάτια μας και να κοιτάμε τον ουρανό, την ώρα που οι άλλοι απλά θα τον χαζεύουν και δε θα βρίσκουν κανένα νόημα και μαγεία στις εικόνες. Θέλω να σου κρατάω το χέρι και να ελπίζω ότι σε 40 χρόνια από σήμερα θα καθόμαστε σε μια καρέκλα δίπλα δίπλα, θα κοιτάμε πίσω τη ζωή μας και θα είμαστε χορτάτοι ο ένας από τον άλλον. Θα είμαστε ευτυχισμένοι και ψυχικά υγιείς γιατί δε θα μας λείπει τίποτα.

Αφού λοιπόν με αγάπησες και σε αγάπησα, να είσαι έτοιμος να σε μάθεις. Να μάθεις ότι εγώ εκφράζομαι μέσα από τις λέξεις και να συνηθίσεις το γεγονός ότι γράφω και θα γράφω για εσένα. Να μάθεις να διαβάζεις τον εαυτό σου ανάμεσα σε αράδες και να σε αποκρυπτογραφείς σιγά σιγά. Ναι, ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά έτσι είμαι εγώ. Ετοιμάσου να κοιτάς τους ώμους σου και να βλέπεις λέξεις και ιστορίες που ούτε που φαντάζεσαι. Να σου μεταθέτω χωρίς να θέλεις το βάρος των ιστοριών μας. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι είσαι η έμπνευσή μου με όλη τη βαρύτητα και την ευθύνη που σου ρίχνω. Και αυτό για εμένα είναι σημαντικό γιατί μέσα από αυτό εξελίσσεται η ψυχή μου.

Θα μάθεις ότι εμείς οι γραφιάδες έχουμε σύρει την ψυχή μας στα τάρταρα μέχρι να την πετάξουμε σε ένα χαρτί. Και πίστεψέ με, είναι δύσκολο πράγμα να εκτίθεσαι. Θα μάθεις ότι θα σε διαβάζουν και κάποιοι ίσως εκεί έξω θα σε αναγνωρίζουν από τις λέξεις μου. Θα μάθεις ότι στο δικό μου κόσμο υπάρχουν καλές νεράιδες που πραγματοποιούν όνειρα και ευχές. Για αυτό και θα τις στέλνω δίπλα σου, να σε ακούν και να σε προσέχουν.

Θα μάθεις να συναντάς βλέμματα απορίας, βλέμματα με δόσεις ζήλιας, γιατί θα είσαι ο εκλεκτός μου. Και όποιος ξεχωρίζει προκαλεί, αυτό πάντα να το θυμάσαι. Θα μάθεις πως όταν η αγάπη μπαίνει στο χαρτί περνάει στην αιωνιότητα. Θα μάθεις γιατί σε αγαπώ. Θα μάθεις να ζεις σε έναν καινούργιο, εκλεκτό, δικό μας κόσμο…