Εσωτερικό χάος

Μην το φοβάσαι το χάος που έχω μέσα μου. Έχω σύγχυση συναισθημάτων. Για την ακρίβεια έτσι γεννήθηκα, έχω μέσα μου πλευρές δυσνόητες και ακατανόητες.
 
Στιγμές πιάνω τον εαυτό μου να κάνει κινήσεις απρόβλεπτες. Μα μη νομίζεις ποτέ ότι είμαι κάτι σπουδαίο ή ξεχωρίζω. Μικρή σταγόνα στον ωκεανό της ζωής είμαι, ένας κόκκος άμμου στην έρημο που μας περιβάλλει.
 
Μη νομίζεις ότι έχω άγνοια της προσωπικότητάς μου, αναγνωρίζω τις μαυρίλες μου, απλά έχω μάθει να τις αποδέχομαι. Έμαθα να φιλιώνω μαζί τους.
 
Μα έμαθα να έχω προσδοκίες και όνειρα και μεγάλα κιόλας. Απλά μεγάλωσα και μίκρυνε η εμπιστοσύνη μου.
Κατάλαβα τις προθέσεις τους, αντιλήφθηκα τις προσδοκίες τους και τα θέλω τους. Και οι περισσότεροι που ήταν δίπλα μου θέλησαν ηχηρά να μου κλέψουν τη χαρά μου. Προσπάθησαν να με πείσουν για τις «άγιες» προθέσεις τους.
 
Φτάνει όμως, χόρτασα δε θέλω άλλους αγίους. Δείξτε μου αμαρτωλούς, γήινους, που πλήγωσαν και πληγώθηκαν, αυτούς που την αμαρτία τους τη φορούν γαλόνι στον ώμο και δεν κρύβονται. Τους βαρέθηκα τους «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», τους αηδίασα.
 
Περαστικοί και αδιάφοροι, κατακαθισμένοι στη βόλεψή τους. Κυκλοφορούν με μια συγκαλυμμένη αθωότητα με σκοπό να σε παραπλανήσουν. Δεν τους θέλω άλλο αυτούς. Τους ναυάγησα σε εκείνον το μικρό, δικό μου, εσωτερικό μου ωκεανό, τους έπνιξα μέσα στην ψυχή μου, τους αποτελείωσα και ας νομίζουν ότι ζουν γύρω μου.
 
Πουλούν εκείνη την ψεύτικη ελπίδα που σε τρομάζει. Δεν μπορώ άλλη αγιοσύνη. Χρειάζομαι κάθαρση από αγίους. Αρκετά πλέον με τους περαστικούς που σουλατσάρουν στις ζωές μας. Αυτοί δεν κατανοούν, δε νοιάζονται για τίποτα άλλο παρά για να τους αποδοθούν τίτλοι αγιοσύνης.
 
Μαρύσα Παππά

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *