Φωνάζω το σ’ αγαπώ σαν προσευχή
Το βλέμμα σου μ’ ακουμπάει ανάλαφρα και τα μάτια σου με στοχεύουν γλυκά και αλύπητα. Αγάπησα τον τρόπο που αγγίζεις το καθετί και όταν το αγγίζεις την ίδια στιγμή, το ζηλεύω. Ερωτεύτηκα τη δύναμη της αύρας σου, που με υπνωτίζει ασύστολα. Αγαπητικά, έριξες τα δίχτυα σου και με γράπωσες.
Το σώμα σου φωτιά, που σβήνει και το νερό το ίδιο. Η κραυγή του έρωτά μας, ανασηκώνει όλα τα εμπόδια και τα κάνει στάχτη. Οι αισθήσεις μας ηλεκτρισμός, που καίει τα σεντόνια. Η ανάσα σου, φάρμακο στις νοσταλγίες μου. Η αγκαλιά σου βάλσαμο, που σβήνει τους χειμώνες μου. Το χαμόγελο σου, σκοτώνει από το βλέμμα την μελαγχολία μου.
Και όταν σε κοιτάω, εσύ μου ψιθυρίζεις, «Φίλα με, και πες μου πως με αγαπάς». Αδύναμη να σου αρνηθώ το οτιδήποτε, στο φωνάζω το σ’ αγαπώ, σαν προσευχή. Φωνάζω το σ’ αγαπώ σαν προσευχή και χίλιοι άγγελοι ακουμπάνε το κορμί σου. Χίλιοι άγγελοι ακουμπάνε το κορμί σου και χίλια φεγγάρια φωτίζουν το χαμόγελό σου.
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
