Φωνάζω το σ’ αγαπώ σαν προσευχή

Το βλέμμα σου μ’ ακουμπάει ανάλαφρα και τα μάτια σου με στοχεύουν γλυκά και αλύπητα. Αγάπησα τον τρόπο που αγγίζεις το καθετί και όταν το αγγίζεις την ίδια στιγμή, το ζηλεύω. Ερωτεύτηκα τη δύναμη της αύρας σου, που με υπνωτίζει ασύστολα. Αγαπητικά, έριξες τα δίχτυα σου και με γράπωσες.

Το σώμα σου φωτιά, που σβήνει και το νερό το ίδιο. Η κραυγή του έρωτά μας, ανασηκώνει όλα τα εμπόδια και τα κάνει στάχτη. Οι αισθήσεις μας ηλεκτρισμός, που καίει τα σεντόνια. Η ανάσα σου, φάρμακο στις νοσταλγίες μου. Η αγκαλιά σου βάλσαμο, που σβήνει τους χειμώνες μου. Το χαμόγελο σου, σκοτώνει από το βλέμμα την μελαγχολία μου.

Και όταν σε κοιτάω, εσύ μου ψιθυρίζεις, «Φίλα με, και πες μου πως με αγαπάς». Αδύναμη να σου αρνηθώ το οτιδήποτε, στο φωνάζω το σ’ αγαπώ, σαν προσευχή. Φωνάζω το σ’ αγαπώ σαν προσευχή και χίλιοι άγγελοι ακουμπάνε το κορμί σου. Χίλιοι άγγελοι ακουμπάνε το κορμί σου και χίλια φεγγάρια φωτίζουν το χαμόγελό σου.

Μαρία Τσιντίδου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *