Πέντε χρόνια Μεταξύ μας: Μια ανηφορική μα όμορφη πορεία
Χαίρετε. Τα επετειακά άρθρα είναι τα πιο εύκολα και τα δύσκολα συνάμα. Έχεις τόσα να γράψεις, αλλά από την άλλη πλευρά κινδυνεύεις να παρασυρθείς σε συναισθηματισμούς. Το Μεταξύ μας κλείνει σήμερα πέντε χρόνια. Είναι πέντε χρόνια στα οποία οι ζωές όλων μας έχουν αλλάξει ριζικά σε κανονική και διαδικτυακή ζωή. Το Μεταξύ μας ως ζωντανός οργανισμός αλλάζει μαζί τους αναγνώστες και τους γραφιάδες, άλλοτε στο καλύτερο και άλλοτε στο χειρότερο.
Ο καλύτερος τρόπος να πεις ή να γράψεις ψέματα είναι να χρησιμοποιήσεις τους αριθμούς όπως σε βολεύει. Θα μπορούσα να πω λοιπόν πως στα πέντε χρόνια ανέβηκαν χιλιάδες άρθρα από δεκάδες αρθρογράφους, τα διάβασαν συνολικά δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες. Ισχύει, όμως είναι η μισή αλήθεια. Το Μεταξύ μας όπως και τα περισσότερα sites αυτού του είδους επλήγη από την απόφαση του Ζούκεμπεργκ να μετατρέψει το facebook σε αγορά χορηγούμενων αναρτήσεων και άρθρων.
Συνειδητά αποφασίσαμε να μην ενδώσουμε σε αυτή τη λογική. Τα likes και τις κοινοποιήσεις τις θέλουμε από την ψυχή των αναγνωστών και όχι από τα λεφτά που θα δίναμε. Η απόφαση είχε τίμημα. Έπεσε η αναγνωρισιμότητα και από εκεί που ένα άρθρο έπαιρνε εκατοντάδες likes, τώρα είναι σε δυο-τρεις δεκάδες. Είχαμε λοιπόν δυο δρόμους. Ο πρώτος ήταν να κλείσουμε το site. Ο δεύτερος είναι να συνεχίσουμε. Κρατήσαμε το στέκι για να γράφουμε ό,τι, όπως και όποτε θέλουμε.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών περάσανε πολλές και πολλοί αρθρογράφοι. Τους ευχαριστώ για την παρουσία τους στο στέκι και για τα άρθρα τους και να έχουν την πορεία που επιθυμούν. Το ευχαριστώ δεν είναι αρκετό για όσους έχουν παραμείνει στο Μεταξύ μας και μας τιμούν με την παρουσία και τα γραπτά τους. Είναι συνοδοιπόροι σε ανηφορικό δρόμο χωρίς καν την προοπτική ξέφωτου. Θερμές ευχαριστίες και στο πιστό αναγνωστικό κοινό. Η αδιάλειπτη στήριξή τους μας κρατά όρθιους.
Πέντε χρόνια το Μεταξύ μας κρατά τον χαρακτήρα και τις αρχές που διατυπώθηκαν την πρώτη μέρα. Είναι ένα πολυθεματικό αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ιδεών που παραχωρεί ελευθερία στους αρθρογράφους και σέβεται τους αναγνώστες. Είχα την τιμή να γράψω το πρώτο άρθρο που ανέβηκε στη σελίδα του. Έχω το δικαίωμα να νιώσω περήφανος για τη συλλογική τήρηση αρχών και υποσχέσεων παρά τις δυσχέρειες και τα προβλήματα. Όσο για το μέλλον; Ο δρόμος πάντα ξέρει. Αρκεί να συνεχίσεις να περπατάς.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
