Κάποιες φορές πληγώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας όταν οι κουβέντες μας είναι ναι μεν βαριές, αλλά αληθινές.
Και αυτό όχι γιατί κάναμε λάθος εκτίμηση για εκείνους.
Απλά ο τρόπος που τους τα είπαμε ήταν σκληρός.
Δε θέλουμε να τους στεναχωρήσουμε για να αισθανθούμε εμείς καλύτερα.
Ξέρω πόσο πονάει η κάθε κουβέντα όταν πέφτει και πόσο ασήκωτη γίνεται όταν δεν μπορείς να την πάρεις πίσω.
Όταν η αγάπη σου είναι αληθινή, τα λόγια σου θα πονάνε.
Αν αρχίζεις να κουκουλώνεις τις λέξεις, το κενό που θα αφήσουν θα γίνει ποτάμι και στο τέλος θα σε πνίξει.
Εγώ έχω να πω ένα πράγμα: μην κοιτάς τον τρόπο που σου μιλάω, άκου αυτά που σου λέω.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
