Τι ξενέρα, ρε φίλε!
Έχω ξενερώσει, με τους αδίσταχτους κριτές και αλάνθαστους δήθεν, που είναι πάντα έτοιμοι να σε λιθοβολήσουν και να εξάγουν ανυπόστατες βλακείες.
Έχω ξενερώσει με την ιδέα του έρωτα, που πλάθει ο καθένας μέσα στην κεφάλα του και μετά στη σερβίρει σαν μεγαλοέρωτα.
Έχω ξενερώσει και μ’ εκείνα τα «σε θέλω», που έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα “δε σε θέλω”.
Έχω ξενερώσει, με εκείνες τις αγκαλιές που από ζεστές, έγιναν κρύες και μετά έπεσαν στο βόθρο.
Έχω ξενερώσει και με τα μεγάλα λόγια, που κατέληξαν ασυνάρτητες αερολογίες.
Έχω ξενερώσει, με τα «μεγάλα σ’ αγαπώ» που ειπώθηκαν, κάτι στιγμές μίας τελευταίας ανάγκης ατυχούς γραπώματος.
Έχω ξενερώσει με τους στίχους της δήθεν αγάπης, που γράφτηκαν σε λίγα λεπτά και σβήστηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Έχω ξενερώσει με τους ανθρώπους βαμπίρ, και την ατελείωτη δίψα τους να ρουφήξουν, ό,τι καλό έχεις μέσα σου. Μπα; Δε σφάξανε!
Έχω ξενερώσει με τους «φίλους» που στο τέλος τέλος, ήταν φίδια κολοβά.
Έχω ξενερώσει και με κάτι συγγενείς που σε κοιτάνε και σε κατασπαράζουν με τα «καλά» τους λόγια.
Μα πιο πολύ απ’ όλα έχω ξενερώσει με όλους εσάς που διατυμπανίζετε τη «σημαντικότητά» σας, ενώ στα μάτια μου είστε αποτυχημένοι εραστές της δόξας.
Αηδία.
Τι ξενέρα, ρε φίλε!
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
