Μην κυνηγάς φαντάσματα
Ό,τι έχει τελειώσει, άσ’ το να πεθάνει και μην κυνηγάς φαντάσματα.
Όσοι έχουν ανοίξει την πόρτα της εξόδου, ήταν επιλογή τους. Άσ’ τους να φύγουν, αυτό διάλεξαν. Μην κυνηγάς φαντάσματα.
Όσους τους έπεσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκαν, πέταξέ τους από την πόρτα της ζωής σου και μην κυνηγάς φαντάσματα.
Όσοι τράβηξαν γι’ αλλού και σε «απέκλεισαν», άσ’ τους να τραβήξουν γι’ αλλού. Εκεί ανήκουν, μην κυνηγάς φαντάσματα.
Όσοι σου έδωσαν το φιλί του Ιούδα και σε πούλησαν για τριάντα αργύρια, πραγματικά, άσ’ τους να φύγουν. Μην κυνηγάς φαντάσματα.
Όσοι δεν ήταν εκεί στις λύπες σου, για κάποιο λόγο δεν ήταν. Δείξε τους πού είναι η πόρτα του φευγιού και μην κυνηγάς φαντάσματα.
Το ίδιο ισχύει και για όσους δεν ήταν εκεί στις χαρές σου.
Όσοι δεν άντεξαν τη λάμψη σου και δε σήκωναν την αγάπη σου, άσ’ τους και αυτούς να φύγουν και μην κυνηγάς φαντάσματα.
Όσοι σε αδίκησαν και σε μέτρησαν λάθος, σε λιθοβόλησαν και σε καταδίκασαν σε βαθμό κακουργήματος, αλήθεια, άσ’ τους να φύγουν, δεν ανήκουν στο τώρα. Ειδικά αυτούς και το θρασύτατο στόμα τους, πέτα τους και μην κυνηγάς φαντάσματα. Φτάνει πια!
Όσοι ήρθαν, πέταξαν τη βόμβα τους και ύστερα εξαφανίστηκαν, έχουν επίσης μία θέση στην πόρτα της εξόδου σου.
Άσε λοιπόν τα φαντάσματα στο πεθαμένο παρελθόν. Γι’ αυτό είναι φαντάσματα, γιατί είναι στο παρελθόν.
Και εκεί να μείνουν, στο παρελθόν που πέθανε και μαζί του πέθαναν και όλα τα φαντάσματα.
Και κοίτα τώρα να ανακαλύψεις τους υποστατούς, τους αληθινούς, τους πραγματικά εδώ και όχι τους δήθεν εδώ και πράσινα άλογα και να πορευτείς μ’ αυτούς.
Μην κυνηγάς φαντάσματα. Μη χάνεις χρόνο, η ζωή δεν περιμένει.
Την αξιοπρέπεια σου και τα μάτια σου από δω και πέρα.
Α, και ένα «ουστ!» δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, φίλε μου. Μα ποτέ!
Μην κυνηγάς φαντάσματα!
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
