Μήτρες στη φωτιά
Φλέγεται η μήτρα, στη φωτιά άσβεστου μίσους, στο όνομα της αγάπης.
Πνίγεται η γυναίκα, στη λίμνη κατακόκκινου αίματος, στο όνομα της
αλήθειας.
Δεν είναι αγάπη, όταν σε εξοντώνει.
Δεν είναι αλήθεια, όταν σε σκοτώνει.
Ύπουλα, αθόρυβα αλλά μεθοδικά.
Ως πότε θα θρηνούμε λουλούδια κομμένα;
Ως πότε θα πενθούμε κορίτσια θλιμμένα;
Ως πότε θ’ αγνοούμε τις φωνές ησυχίας;
Ως πότε θα σιωπούμε τις κραυγές πανικού;
Ως πότε θα συναινούμε στο έγκλημα επιβολής του φύλου του ισχυρού;
Σπάει ο καθρέφτης μπρος στην απώλεια μιας νιότης άφθαρτης αλλά για πάντα χαμένης.
Σπάει, γίνεται θρύψαλα και ουρλιάζει καθώς καταρρέει η εικόνα του σε χίλια κομμάτια:
” Όχι άλλη απώλεια! ”
” Όχι άλλη γυναικοκτονία! ”
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
