Εκείνη την ακατάλληλη στιγμή
Ήρθε εκείνη η «ακατάλληλη» στιγμή, με τον κατάλληλο συγχρονισμό και ανταμώσαμε.
Ήρθε εκείνη η «ακατάλληλη» στιγμή, τέλεια συντονισμένη με το χρόνο ώστε να διασταυρωθούν τα βλέμματά μας.
Ώστε να μπλεχτούν τα δάκτυλά μας.
Εκείνη η «ακατάλληλη» στιγμή, που χρονικά δε θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, ώστε να σε ερωτευτώ και να σε ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ από τότε.
Από εκείνη την «ακατάλληλη στιγμή».
Αυτή την «ακατάλληλη» στιγμή, ο χρόνος μάς επέτρεψε να ζήσουμε όσα ήταν γραμμένα στα άδυτα της μοίρας μας.
Ήρθε εκείνη η «ακατάλληλη» στιγμή, που το σύμπαν επενέβη τόσο μοιραία, ώστε να σε απολαμβάνω καθημερινά, εκεί που είχα κλείσει όλα τα στόρια στην αγάπη.
Εκείνη την «ακατάλληλη» στιγμή, η παρουσία σου τα άνοιξε και επέτρεψε σε αυτή
την αγάπη να απελευθερωθεί.
Ήρθε εκείνη η «ακατάλληλη» στιγμή, που ο χρόνος έκανε το θαύμα του και με αγάπησες.
Μα σε αγάπησα και εγώ.
Ήρθε εκείνη η «ακατάλληλη» στιγμή, που χρονικά συνδέθηκαν οι στιγμές μας, οι μορφές μας, οι καρδιές μας.
Εκείνη την «ακατάλληλη» στιγμή, πήραν όλα την σωστή τροπή.
Εκείνη την «ακατάλληλη» κατάλληλη στιγμή έγιναν όλα.
Και από τότε υπάρχεις, υφίστασαι μέσα μου και καις κάθε πληγή, κάθε κακό, κάθε τοξικό και φυτεύεις σπόρους αγάπης, ηρεμίας, γαλήνης και σταθερότητας.
Εκείνη την «ακατάλληλη» στιγμή.
Μαρία Τσιντίδου