Ο χρόνος είναι ο δίκαιος δικαστής της ζωής
Χρυσός, είναι ο χρόνος που με ταξιδεύει στα δικά του μονοπάτια.
Πολύτιμος και ανεκτίμητος, γι’ αυτό δεν τον ξοδεύω και δεν τον χαρίζω σε χαμένες από χέρι υποθέσεις.
Ζω και μετράω το χρόνο, όπως τον μετράει η ζωή και όχι όπως εμείς οι άνθρωποι.
Χρήμα είναι ο χρόνος και μαζί του δημιουργώ, αγαπάω, ερωτεύομαι, ζω.
Χρυσός σύμμαχος στις μάχες μου.
Στυλοβάτης στις χαρές μου.
Ευγενικός είναι ο χρόνος, που μου επιτρέπει να τον σταματάω για να χαϊδέψω, το πρώτο λουλούδι της άνοιξης, να το μυρίσω και να συνεχίσω.
Βιαστικός μα και υπομονετικός ακούει τις προσευχές μου και την κατάλληλη στιγμή μου προσφέρει αυτά που αξίζω.
Με συνοδεύει σε όλες τις αγάπες, σε όλους τους αποχωρισμούς, και γιατρεύει πληγές, επουλώνει ανάγκες και θεραπεύει νοσταλγίες.
Είναι την ίδια στιγμή ο καλύτερος και ο χειρότερος γιατρός που βασανιστικά δεν περνάει, μα μου δίνει μαθήματα ζωής.
Καταπέλτης είναι ο χρόνος και δε σου χαρίζει όταν τον σκορπάς σε νεκρά βιώματα, τοξικά στιχάκια και ανύπαρκτα νερά.
Σε δροσίζει με τις ευχάριστες εκπλήξεις του, τα όμορφα μαντάτα του.
Σε σοκάρει με τα άσχημά του νέα, μα την ίδια στιγμή σε βοηθάει να σταθείς.
Χρησιμοποιώντας τον σωστά, οδεύω σε μονοπάτια μαγικά και σε ιστορίες ανθισμένων λιβαδιών.
Και επειδή έχω περάσει πολλά, για να μπορέσω να συνυπάρξω με την αδικία, την ψευτιά, την αχαριστία και την αδίστακτη αλλοφροσύνη που υπάρχει γύρω μου, αυτός μου ψιθυρίζει στο αυτί: «Κάνε υπομονή».
«Κάνε υπομονή και εγώ θα βολτάρω την κατάλληλη στιγμή και όταν πρέπει, θα επιστρέψω συμπεριφορές με σύμμαχό μου τη ζωή και θα αποκαταστήσω την τάξη που σου συνέτριψαν»
Ο χρόνος είναι ο Δίκαιος Δικαστής της ζωής, σε αντίθεση με κάτι δήθεν Μεγαλοπρεπείς Δικαστές της ζωής.
Υ.Γ: Συνεχίζεται…
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
