14 Απριλίου 2022
Share

Αλυσίδες

Post Views: 10
Αλυσίδες προσμονών, αλυσοδέσμιοι ελπίδων, αντιασφυξιογόνες μάσκες ονείρων.
 
Προστατευτικές γυάλες που μέσα κλείστηκαν ζωές, ψυχές και σκέψεις. 
 
Ανήλιαγα υπόγεια που μέσα τους κλαίει κουλουριασμένο το παιδί που ήμασταν. 
 
Ο χρόνος, οι χρόνοι, χαμένες στιγμές, περασμένες ευκαιρίες. 
 
Λανθασμένες αποφάσεις, υπομονές χωρίς λόγο, αταξίδευτα βλέμματα, επαναστάσεις που αποκοιμήθηκαν σαν άλλες ωραίες κοιμομένες. 
 
Θαλασσοπούλια που κουράστηκαν να ζουν μακριά από θάλασσα κι εκείνο το ακατοίκητο σπίτι σε νησί σαν από παράλληλο σύμπαν. 
 
Όλα φορτωμένα σε ένα πλοίο φορτηγό να φεύγουν μακριά από ‘δω. 
 
Ένα άλλο πλοίο που έρχεται και φέρνει τα αντίθετά τους. 
 
Μέχρι τελευταία ανάσα θα βλέπουμε τις αλυσίδες να σπάνε.
Τις γυάλες να θρυμματίζονται…
 
Εύα Κοτσίκου 
Post Views: 10

About Εύα Κοτσίκου

Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...

Μπορεί επίσης να σας αρέσει