Τα λέμε αύριο
Μια φράση κλισέ, που την επαναλαμβάνουμε συνεχώς, κάθε μέρα, λες και είναι ψωμοτύρι. Σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Που αν το καλό σκεφτείς, είναι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες.
“Τα λέμε αύριο”.
Έτσι, τόσο απλά, τόσο καθημερινά, τόσο σίγουρα.
Λες και ξέρουμε ότι θα τα πούμε ‘’αύριο’’.
Και είναι τόσο ετοιμόρροπες αυτές οι λέξεις που εμένα με τρομάζουν.
Και τις ακούω συνέχεια να σεργιανίζουν στα στόματα σαν καραμέλα και κουνάω το κεφάλι μου, ενώ το μυαλό μου τρέχει.
Σκέφτομαι τα αμέτρητα αύριο που χάθηκαν στο χθες χωρίς να προλάβουν να ζήσουν, που εξαφανίστηκαν και έγιναν καπνός. Που κόπηκε η ανάσα τους τόσο ξαφνικά.
Θέλω να μαλώσω και εμένα την ίδια που αφήνω αναβλητικά για την άλλη μέρα συναισθήματα, λέξεις, συναντήσεις, αγκαλιές να αιωρούνται σε ένα αβέβαιο αύριο…
Μια λέξη που στηριζόμαστε πάνω της ελπίζοντας, μα που στο βάθος όλους μάς τρομάζει.
Κάποιες φορές δε με παίρνει ο ύπνος σκεπτόμενη όλα αυτά που άφησα για την άλλη μέρα. Και όταν ξημερώνει και δεν καταφέρνω να τα πραγματοποιήσω, όλο λέω στον εαυτό μου ότι δε θα το ξανά κάνω, μα η ανθρώπινη φύση μου με ξεγελά πάλι και κάνω τα ίδια.
Έχασα πολλές λεπτομέρειες και στιγμές από τη ζωή μου βάζοντας ένα στοπ στο σήμερα.
Πράγματα που την άλλη μέρα δεν μπορούσα να διορθώσω και άνθρωποι που χάθηκαν ξαφνικά το επόμενο λεπτό που τους χαιρέτησα.
Συνειδητοποίησα ότι απομακρύνονται πολύ οι άνθρωποι όταν ένα ‘’αύριο’’ μπαίνει ανάμεσά τους.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
