Το θέατρο του παραλόγου

Άνοστο πλησίασμα. Άβολες θέσεις. Χέρια να κρέμονται δίχως σκοπό. Βλέμματα στο κενό. Εσωτερικά ταξίδια με ανώμαλες προσγειώσεις στην πορεία και βέβαιο τέλος. Λόγια ανείπωτα. Στραγγαλισμένα συναισθήματα. Φόβοι στο κόκκινο. Τόλμη στο μηδέν. Εγώ εδώ και εσύ εκεί. Καθένας στον μικρόκοσμό του κλειδωμένος.

Δρόμοι παράλληλοι. Μονόδρομοι και αδιέξοδοι. Κατακρεουργημένες ανάγκες. Ευνουχισμένη φαντασία. Άντρες αμήχανοι, φοβισμένοι, μπλοκαρισμένοι, με περιορισμένη φαντασία, συναισθηματικά ανάπηροι, αδύναμοι να διεκδικήσουν το ποθούμενο.

Γυναίκες δίχως ίχνος τρυφερότητας, επιβλητικές παρουσίες, ατσαλάκωτες, αγέρωχες, σε κάθε βήμα τους στραγγαλίζουν κάθε ίχνος ανδρισμού. Ο απόλυτος ευνουχισμός! Οι ρόλοι μπλέχτηκαν. Οι άνθρωποι μπερδεύτηκαν. Το παιγνίδι έχασε το νόημά του. Το φιλί τη γεύση του. Η αγκαλιά τη δύναμή της. Ας δώσει κάποιος τέλος σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, όπου κανείς δε γνωρίζει το πώς και το γιατί.

Ελένη Καρβουνάρη