Σε αγαπώ τόσο, ώστε να σε τοποθετώ στα πιο μακρινά μου όνειρα. Σε αγαπώ τόσο, ώστε να σε θυμάμαι τότε που δεν υπήρχες.
Άγριος άνεμος, μνήμες, υγρά ξημερώματα… φάνηκες. “Θα μείνω” είπες, κι εγώ ένιωσα. “Θα σε κρατήσω για πάντα”.
Κόκκινο κρασί στάζει από τα χείλη σου και εγώ ζητώ να μεταλάβω. Στα δάχτυλα γλιστράει η ψυχή. Την βλέπω. Κρύβεται στα μάτια σου. Υγρά μάτια, πράσινη θάλασσα, δελφινιού βλέμμα.
Δώσε μου πίσω ό,τι μου στέρησες. Ό,τι με έκανε ή απουσία σου να ξοδέψω. Χίλια φεγγάρια κόκκινα, και έναν ατέρμονο ουρανό. Μισή ζωή…
Μείνε! Ολόκληρη ζωή, μείνε! Σε όλη τη ζωή. Αγάπα με. Σε όλη τη ζωή. Ζήσε με Να σπείρουμε ό,τι υπάρχει μέσα μας. Να είμαστε το ένα, το μόνο, και απ’ το τίποτα να φτιάξουμε το άπειρο.
Καλώς ήρθες!
Πάνος Μαρούλης
