Η δική μου Κιβωτός
Τι να σκεφτόταν άραγε ο Νώε όταν ο Θεός αποφάσισε να τον χρίσει Σωτήρα του κόσμου, ώστε να σώσει το ανθρώπινο είδος και όποια ζωής υπήρχε στην πλάση από τον κατακλυσμό; Το εγχείρημα να φτιάξει την κιβωτό μήπως φαντάζεστε ότι ήταν απλή υπόθεση; Δεν ήταν μόνο η κατασκευή της αλλά και η επιλογή αυτών που θα έπαιρνε μαζί του.
Επειδή ήταν ο πιο δίκαιος άνθρωπος για αυτό τον επέλεξε ο Θεός. Ήξερε πως τους διεφθαρμένους θα τους άφηνε απ’ έξω. Μόνο οι καλοί χωρούσαν. Η σοφία. η καλοσύνη και η αξιοπρέπεια έπιασαν τις πρώτες θέσεις σε αυτό το ταξίδι επιβίωσης. Εξάλλου, ο χρόνος ήταν περιορισμένος και έπρεπε να παρθούν γρήγορες αποφάσεις. Στην πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω στη δική μου Κιβωτό, ο σωρός και η σαβούρα θα μείνουν εκτός. Με κούρασε η φασαρία και οι δήθεν δικοί μου άνθρωποι που με αναζητούν μόνο όταν κάτι θέλουν από εμένα. Η φασαρία που κάνουν μου προκαλεί πονοκέφαλο, κουράστηκα να κλείνω τα αυτιά μου για να μην τους ακούω.
Τόσος θόρυβος στην ουσία για το τίποτα. Βαρέθηκα να διαταράσσουν την εσωτερική μου ηρεμία. Οι εκλεκτοί ετοιμάστε βαλίτσες, το ταξίδι ξεκινάει.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
