Επαναστάτρια του εαυτού μου
Δεν είμαι επαναστάτρια. Για την ακρίβεια δεν ήμουν ποτέ και έτσι όπως φαίνεται δε θα γίνω κιόλας. Ούτε πολεμίστρια υπήρξα, ούτε και θα γίνω. Ένας άνθρωπος που αναζητά την ευτυχία στα απλά και στα καθημερινά είμαι. Ονειροπόλα και ρομαντική με χαρακτηρίζουν οι δικοί μου άνθρωποι. Υπέρμαχη των αδικημένων.
Με τις δυσκολίες μου πορεύτηκα από μικρή. Σημαία μου ήταν πάντα η επιμονή, η υπομονή και το πείσμα. Πολύ πεισματάρα. Με ότι καταπιανόμουν ήθελα να πετυχαίνω. Αλλά η επιτυχία μου θέλω να είναι τίμια και με το σπαθί μου. Ποτέ δε μου άρεσε να πατάω σε ξένες πλάτες για να πάω μπροστά. Δεν το σηκώνει το πετσί μου αυτό. Μόνη μου και με τις δικές μου δυνάμεις και ό,τι πετύχω.
Μεταξύ λογικής και καρδίας επέλεγα πάντα το δεύτερο. Και ήμουν αδιάλλακτη πάντα σε αυτό. Το συναίσθημα ήταν ανέκαθεν παντιέρα μου. Στα «πρέπει» δεν έμαθα να υπακούω ποτέ. Δε μου ηρεμούσαν την ψυχή οι άνθρωποι που μόνιμα σκεφτόντουσαν με τη λογική. Στερούνται συναισθήματος.
Το ξέρω, δεν ανήκω σε κανένα κοινωνικό κύκλο με τα μυαλά που κουβαλάω. Μάλλον δε θα ήθελα να περιλαμβάνομαι και σε κανέναν τέτοιο κοσμικό κύκλο. Γιατί έπρεπε να κάνω σε κάποιον τον αυλοκόλακα και αυτό εγώ δεν το επιθυμώ καθόλου.
Ούτε μπορώ να σκύβω το κεφάλι στον εκάστοτε «δυνατό». Καλύτερα με τους λίγους και τους καλούς. Με τους υποτιθέμενους τρελούς. Χίλιες φορές τρελή και ανυπότακτη στα πρέπει τους παρά βολεμένη και φερόμενη επαναστάτρια.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
