Σε σκέφτομαι ακόμη

Κάπου πίσω στο παρελθόν μας αφήσαμε ένα “θα σ’ αγαπώ για πάντα “. Θα έχει ξεχαστεί από σένα σίγουρα, μα σε μένα είναι ακόμη χαραγμένο στη μνήμη της καρδιάς μου. Ακόμη και τώρα εάν συγκεντρωθώ θα ακούσω τη φωνή σου που μου έλεγε πως μ’ αγαπάς. Πόσο όμως μας ενώνει ο χρόνος που πέρασε να ήξερες μόνο!

Δεν είναι που δε μεγάλωσα δίπλα σου, μα είναι που σε κάθε βήμα και απόφαση στο μέλλον μου είχα εσένα για οδηγό. Δίχως να το γνωρίζεις. Όλα τα σύγκρινα μαζί σου. Και ας έχουν κυλήσει χρόνια από το τελευταίο μας φιλί. Δεν μπορώ να δεχτώ κάτι κατώτερο από αυτό που ζήσαμε. Και όλο ψάχνω για κάτι πιο ιδιαίτερο, πιο ενδιαφέρον, πιο όμορφο, πιο μοναδικό από αυτό που είχαμε εμείς. Μα μάντεψε; Ακόμη δεν το βρήκα.
Και για να είμαι ειλικρινής, σταμάτησα πλέον να το ψάχνω. Κουράστηκα. Ο έρωτας δε θέλει κόπο, αλλά να έρθει εκεί που δεν τον περιμένει κανείς.

Εξάλλου, το πήρα απόφαση, δεν είμαι πια για αγάπες. Θέλω μια μέρα από εμάς! Μια μέρα μόνο να δω, τι ήταν αυτό που μ’ έκανε τόσο πολύ να σε ποθώ. Ποια τακτική επέλεξες να με κάνεις να σ’ ερωτευτώ; Ποιο βλέμμα διάλεξες να με μαγέψεις; Μια ατέλεια θα ήθελα να βρω επάνω σου, μήπως απελευθερώσω την καρδιά μου επιτέλους από τον γόρδιο δεσμό μας.

Μα, τι σκέφτομαι; Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Το παρελθόν δεν μπορώ ούτε καν να το αγγίξω, πόσο να επιστρέψω πίσω!

Πώς αφήσαμε μάτια μου τη ζωή μας να κυλήσει, δίχως να είμαστε κομμάτι του παρόντος μας; Ποια μοίρα επέλεξε εμάς του δυο να χωρίσει; Πόσο σ’ επιθυμώ, να ‘ξερες μόνο.

Αν στο μέλλον κάπου, κάποτε σε ανταμώσω, στα μάτια θα σε κοιτάξω και πριν σε προσπεράσω ψιθυριστά θα σου πω: βρες μου έναν τρόπο να πάψω να σ’ αγαπώ. Υπάρχει;

Εύη Π. Γουργιώτη