Μικρές μάχες
Ας μη μας ξεγελούν οι τίτλοι του τάχα πολιτισμένου κόσμου με την υπερσύγχρονη τεχνολογία και τα απίστευτα επιτεύγματα. Ο εσωτερικός πολιτισμός έχει μείνει πίσω και όλη αυτή η πρόοδος φαίνεται αμφίβολη. Η πλειοψηφία των ανθρώπων προσπερνά οποιονδήποτε προβληματισμό γιατί βαριέται αφόρητα και δε θέλει ούτε να αγγίξει. Οι άλλοι άνθρωποι, οι ευαίσθητοι που αντιλαμβάνονται τους κραδασμούς ενός μεταβαλλόμενου κόσμου, νιώθουν να στερεύει μέσα τους, το απόθεμα της ψυχικής υπαρξιακής τους δύναμης.
Η ρεαλιστική πραγματικότητας δείχνει πως ζούμε υποταγμένοι στα προγράμματά μας, υποχρεωμένοι σε συγκεκριμένο μοντέλο ζωής και εξαρτημένοι από την τεχνολογία. Εργαζόμαστε εξαντλητικά, μειώνοντας ολοένα και περισσότερο των προσωπικό μας χρόνο που τέλος θα φτάσει να εξισωθεί με το τίποτα. Παράλληλα αντιμετωπίζουμε την απουσία ευθύνης, την κακή πρωτοβουλία, τη δυσλειτουργική συμπεριφορά, την έλλειψη προσοχής, τον υπερβολικά άκαμπτο διάλογο, τη σχέση κύριου και υποτελούς. Είναι λοιπόν αναμενόμενο στο τέλος του καταλόγου να βρίσκεται η εξάντληση, η αγανάκτηση και η θλίψη.
Τα ευχάριστα στη ζωή απλά τα χαιρόμαστε χωρίς να χρειάζεται προσπάθεια για να τα διαχειριστούμε. Αντίθετα όμως όταν προκύπτει η ανάγκη διευθέτησης και εξομάλυνσης εμποδίων και προβλημάτων, δεν ανταποκρινόμαστε με τον καλύτερο τρόπο. Καθημερινά παρουσιάζονται περιστατικά που δείχνουν χαμηλή ψυχική ανθεκτικότητα. Στο σημείο εκείνο που επιβάλλεται η ψυχολογική ευελιξία, αναδύονται συναισθήματα φόβου ή και οργής, προκαλώντας τελικά μεγαλύτερο κακό από τις αιτίες που τα προκάλεσαν.
Έστω και εάν έχει εγκαθιδρυθεί μια συγκεκριμένη πρακτική αντιμετώπισης – όπως για παράδειγμα να ερμηνεύουμε αρνητικά ένα γεγονός, γιατί έτσι το εκλαμβάνουμε. Με την καλλιέργεια και την ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας μπορούμε να το ελέγξουμε. Όταν καταφέρουμε να αποστασιοποιηθούμε από δυσλειτουργικές σκέψεις, εστιάσουμε σε προσωπικούς στόχους, αποδεχτούμε την πραγματικότητα, σεβαστούμε τις ανθρώπινες σχέσεις και δώσουμε βάρος στην φροντίδα του εαυτού.
’’Η τέχνη της ζωής είναι να ξέρεις να απολαμβάνεις τα λίγα και να αντέχεις τα πολλά”. (Γουίλιαμ Χάζλιτ)’
Παρασκευή Φωτοπούλου