Ο σπασμένος μου κόσμος
Φύγε μακριά μου γρήγορα, ο χρόνος σου εξαντλήθηκε, οι ευκαιρίες σου τελείωσαν, και εγώ αρχίζω να γίνομαι αιχμηρή και επικίνδυνη.
Από καιρό τώρα σε παρακολουθώ να κάνεις προσπάθειες για να με καταστρέψεις. Φύγε μακριά μου σου λέω, όσο έχεις καιρό.
Στάζει αιμάτινα όνειρα η ψυχή μου, κατεστραμμένες ελπίδες με κυριεύουν και το μέσα μου θεριεύει.
Μη με λυπάσαι που είμαι μονάχη μου στη μέση ενός δρόμου πολυσύχναστου, σας παρατηρώ και βλέπω πόσο εύθραυστοι είστε, πόσο γυάλινος και ψεύτικος είναι ο κόσμος που σας περικλείει.
Αλήθεια, ξέρετε πόσο αξιοθρήνητοι είστε.
Φύγε μακριά από το χάος μου, αρνούμαι πεισματικά να συναναστραφώ με ανθρώπους που δεν είναι ικανοί να υπερασπιστούν το δίκαιο.
Προσπαθώ εδώ και καιρό να εναρμονιστώ με κόσμους εύθραυστους και χάρτινους. Δυστυχώς, δεν μπορώ να προσαρμοστώ.
Με δυσκολεύει αυτός ο δικός σας κόσμος και προτιμώ να στριμωχτώ στο περιθώριο μαζί με τους ασήμαντους και τους αθόρυβους.
Ίσως γιατί δεν μπορώ να ζω στο ψέμα και τις αυταπάτες.
Εμένα ο σκοτεινός κόσμος δε με τρομάζει, αυτός που σε φέρνει αντιμέτωπο με τα λάθη σου, που προσπαθείς να δαμάσεις τους δαίμονές σου που σε κυριεύουν.
Δε μου αρέσει ο ρόλος του θύματος, δε μου αρέσει η λύπηση και δε θέλω να με λυπούνται. Δε μακαρίζω την τύχη μου, προτιμώ να με φοβούνται.
Δε δέχομαι από αξιοπρέπεια να αυτοχαρακτηριστεί κάποιος σωτήρας μου. Δεν έχω ανάγκη σωτήρες, αλλά ανθρώπους που θα συμπορευθούμε και θα λύσουμε μαζί προβλήματα, θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες.
Σταμάτησα να δίνω ευκαιρίες σε μη χωμάτινους ανθρώπους. Δεν επιτρέπω στον καθένα «σημαντικό» να βολτάρει στα μονοπάτια της ψυχής μου.
Δεν έχει καμία δουλειά εκεί, δε χρειάζομαι κανέναν να γιατρέψει τις πληγές μου. Αυτό είναι δική μου δουλειά και έχω ακόμα το κουράγιο να το κάνω. Δε χρειάζεται κανένας να ασχοληθεί με τα ψαλλιδισμένα μου φτερά. Είναι δική μου δουλειά να τα γιατρέψω και να καταφέρω να ξαναπετάξω.
Σκέψεις έχω πολλές, για αυτό πάρτε τη βρωμιά σας και μακριά μου. Φύγετε από το δικό μου σπασμένο κόσμο.
Κάθε κομμάτι του είναι και μια αλήθεια που εσείς όλοι δεν αντέχεται. Μην πλησιάζεται το δικό μου χάος, δεν χρειάζεται.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
