Πόσο με ξέρεις;
«Ουδείς προφήτης στον τόπο του» Η φράση είναι από την Καινή διαθήκη και ειπώθηκε από τον Ιησού όταν εκείνος επισκέφτηκε την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Ναζαρέτ. Εκεί, στον τόπο του, απέρριπταν και εξοργίζονταν με τη διδασκαλία του όταν αντίθετα σε ολόκληρη τη Γαλιλαία αποδέχονταν όσα δίδασκε.
Ποιοι είναι οι άνθρωποι γύρω σου; Έχουν κάποια αξία για σένα; Ποιους θεωρείς σημαντικούς και ποιους ασήμαντους;
Αυτό που μπερδεύει την κρίση όλων μας είναι η πεποίθηση ότι ‘’γνωριζόμαστε’’. Η εγγύτητα είναι η αιτία της σύγχυσης και της διπλά μυωπικής μας αντίληψης. Εκείνη η σύνδεση μεταξύ μας που περιλαμβάνει ίσως και κάποιες αρκετά προσωπικές πληροφορίες είναι που μας ξεγελά. Ξεστομίζουμε αφελέστατα άπειρες λέξεις που όμως δε θα κατορθώσουν να περιγράψουν ούτε στο ελάχιστο τoν άνθρωπο απέναντί μας. Το τραγικότερο όλων που απαντάται μάλιστα και αρκετά συχνά, είναι να γεμίζουμε με την αυθαίρετη φαντασία μας τα κενά των πληροφοριών μας. Κόβουμε και ράβουμε προκειμένου να φέρουμε στα μέτρα μας την άλλη ύπαρξη. Πρόθυμα τρέχουμε να προλάβουμε να τονίσουμε το ελάττωμα και να αποκρύψουμε το προτέρημα.
Υπάρχουν ψυχές που γίνονται ολοένα και πιο ευαίσθητες και που δύσκολα ταιριάζουν με τον κόσμο ολόγυρά τους. Μοιάζουν με μικρά κεράκια που αντιστέκονται στους δυνατούς άνεμους που πασχίζουν να τα σβήσουν έστω και εάν εκείνα τρέμουν τις ζοφερές σκιές. Αυτές οι ψυχές μπορεί και να έχασαν κάποτε το δρόμο τους και να περιπλανήθηκαν άσκοπα και να κουβαλούν σαν φορτίο βαρύ τα τραύματά τους. Μπορεί και να περπάτησαν σε έναν ατελείωτο μοναχικό δρόμο και να λύγισαν τα γόνατα και να ερήμωσε η καρδιά τους. Αυτοί δε βρίσκουν τη χαρά στην κολακεία, την επίπλαστη ευγένεια, τα άδεια χαμόγελα και τις άνευρες χειραψίες. Τους φτάνει που κατάφεραν να περάσουν τις Συμπληγάδες και έκοψαν το ένα μετά το άλλο όλα τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας και τελικά επέζησαν. Ας μην ξεγελιέσαι λοιπόν γιατί έστω και εάν ζεις δίπλα τους η αλήθεια είναι ότι δεν τους γνωρίζεις.
Παρασκευή Φωτοπούλου